Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT), jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

 

Aneks do umowy o korekta przychodu

W takim zatem przypadku, gdy korekta przychodów wywołana zostanie podpisaniem aneksów do umów w trakcie roku, zwiększających wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług poczynając od początku danego roku, to taka sytuacja zapewne nie może zostać uznana za błąd rachunkowy czy też oczywistą omyłką. W takim przypadku mamy do czynienia z przyczyną natury obiektywnej, ponieważ podpisania takich aneksów jest oparte o decyzję stron, która sprowadzała się do uzgodnienia podniesienia ceny (z momentem podpisania aneksu do umowy).

Zobacz również: Od 1 listopada będą nowe zasady wystawiania faktur >>

 

Oczywiście w przypadku takiego ustalenia powinny zostać wystawione faktury korygujące, do okresów które już miały miejsce, ale korekty takie nie powinny być wykazane jako korekty przychodów w miesiącach, w których został wykazany przychód z faktur pierwotnych, ale winny być wykazane jako przychód za miesiąc wystawienia faktur korygujących w związku z podpisaniem stosownych aneksów (przyczyną korekty nie była oczywista pomyłka czy błąd rachunkowy). Taki pogląd prezentuje również jednolite orzecznictwo sądowe (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2887/16). Takie podejście prezentują również organy w wydawanych interpretacjach indywidualnych (np. pismo dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 lipca 2021 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.112.2021.2.AS).

 

Korekta przychodu jest konieczna

Natomiast, pozostając w zakresie tematyki korekty przychodu, warto przytoczyć wyżej wskazaną interpretację i stanowisko organu podatkowego w zakresie podatkowych konsekwencji wprowadzenia zapisu umownego, zgodnie z którym w przypadku podpisania aneksu do umowy po rozpoczęciu danego roku, będzie zwiększane wynagrodzenie należne za miesiąc podpisania aneksu o różnicę pomiędzy wynagrodzeniem naliczonym po starych oraz nowych stawkach poczynając od początku danego roku (jednorazowo, a nie poprzez skorygowanie faktur pierwotnych). Tutaj warto wskazać zasadniczą uwagę organu podatkowego w zakresie prawidłowości rozliczania (fakturowania) postanowień umownych (aneksu) jednym dokumentem na kwotę różnicy wartości przychodu. Organ wskazał, że przyjęcie zaproponowanego rozwiązania powoduje, że należne wynagrodzenie nie jest zafakturowane za miesiące, za które jest należne (tj. doliczone do odpowiednich okresów rozliczeniowych), lecz w okresie późniejszym - miesiącu podpisania aneksu w kwocie będącej różnicą pomiędzy wynagrodzeniem naliczonym po starych oraz nowych stawkach poczynając od początku danego roku. W takim przypadku wystawiona w miesiącu podpisania aneksu faktura nie odzwierciedla rzeczywistych danych - dokumentuje obrót z tytułu czynności wykonanych w miesiącach poprzedzających ten miesiąc.

 

Nowość
Nowość

Paweł Małecki, Małgorzata Mazurkiewicz

Sprawdź  

Obowiązek wystawienia korekty faktury

Zatem wprowadzenie zapisu umownego, zgodnie z którym w przypadku podpisania aneksu do umowy po rozpoczęciu danego roku, będzie zwiększane wynagrodzenie należne za miesiąc podpisania aneksu o różnicę pomiędzy wynagrodzeniem naliczonym po starych oraz nowych stawkach poczynając od początku danego roku, nie zwalnia podatnika od obowiązku wystawienia faktur korygujących odnoszących się do wszystkich faktur pierwotnych.  Wskazane rozwiązanie polegające na wystawieniu jednej faktury, w której jednorazowo podwyższona kwota wynagrodzenia za świadczone usługi w miesiącu podpisania aneksu nie odzwierciedlałaby rzeczywistych danych, bo dokumentowałaby również obrót z tytułu czynności wykonanych w miesiącach poprzedzających ten miesiąc.