Starosta ustalił odszkodowanie na rzecz właściciela nieruchomości przejętą pod realizację inwestycji w zakresie dróg publicznych i zobowiązał do zapłaty tego odszkodowania prezydenta miasta. Dodatkowo w ocenie organu zastosowanie w sprawie znalazł przepis art. 18 ust. 1f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 721 z późn. zm. – obecnie: Dz. U. z 2008 r., Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) “specustawy”, w myśl którego odszkodowanie powiększa się o dodatkową kwotę, bowiem wydzielona pod drogę działka powstała z podziału nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

Odwołanie od tej decyzji wniósł miejski zarząd dróg reprezentujący inwestora – gminę. Odwołujący się wniósł o zmianę wysokości odszkodowania. Zdaniem odwołującego organ pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej interpretacji art. 18 ust. 1f specustawy i w rezultacie bezpodstawnie zastosował ten przepis. Działka skarżącego, nabywana pod realizację drogi, nie jest działką zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Natomiast kwota, o której mowa we wspomnianym przepisie należna jest za opuszczenie tylko tej nieruchomości, w której właściciel i użytkownik wieczysty dotychczas zamieszkuje.

WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż przewidziana w przepisie art. 18 ust. 1f specustawy, dodatkowa kwota odszkodowania odnosi się do odszkodowania za nieruchomości, które zostały określone w decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej i które stają się na mocy tej decyzji własnością Skarbu Państwa lub odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego.

Zdaniem WSA nie budzi wątpliwości, że w sprawie taką nieruchomością jest działka X. Jakkolwiek działka ta powstała w wyniku podziału, to jedynie ta jej część, która po podziale oznaczona jest jako X, stanowi przedmiot ustalenia odszkodowania. Tylko ta bowiem część pierwotnej nieruchomości stała się własnością podmiotu publicznoprawnego i jedynie w odniesieniu do tej części przysługuje odszkodowanie jej byłemu właścicielowi.

WSA podkreślił, że w komentarzach do specustawy jednolicie prezentowany jest pogląd oparty na sejmowym uzasadnieniu do projektu zmian ustawy, w myśl którego przepis art. 18 ust. 1f reguluje sytuację, w której przeniesiono własność nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym albo budynkiem, w którym wydzielony został lokal mieszkalny. Wydanie takiej nieruchomości wiąże się bowiem z poniesieniem dodatkowych kosztów związanych z przeprowadzką, co spowodowało, że ustawodawca przyjął, aby wysokość odszkodowania za prawo własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości przysługująca dotychczasowemu właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu zamieszkałemu w tym budynku albo lokalu była powiększana o kwotę dodatkowego odszkodowania. Zatem dodatkowa kwota odszkodowania, o której mowa w art. 18 ust. 1f specustawy należna jest jedynie wtedy, gdy inwestycja drogowa dotyczy nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym albo budynkiem, w którym został wyodrębniony lokal mieszkalny i jednocześnie nieruchomość ta stała się własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, a więc jest nieruchomością, o której mowa w art. 12 ust. 4 ustawy.


Wyrok WSA w Gliwicach z 4 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 1329/12, nieprawomocny