Rada miejska 18 lipca 2018 r. podjęła uchwałę w sprawie ustalenia wynagrodzenia burmistrza miasta. Ustaliła, że na jego wynagrodzenie składają się:
- wynagrodzenie zasadnicze – 4.700 zł;
- dodatek funkcyjny – 1.900 zł;
- dodatek specjalny w wysokości 40 proc. łącznej kwoty wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego – 2.640 zł;
- dodatek za wieloletnią pracę 20 proc. wynagrodzenia zasadniczego – 940 zł;
- dodatek specjalny w związku z wakatem na stanowisku zastępcy burmistrza – 1.800 zł do dnia 30.11.2018 r.
Nadto burmistrzowi przysługują nagrody jubileuszowe i dodatkowe wynagrodzenie roczne.
Rada przyznanie podwójnego dodatku specjalnego uzasadniła tym, że zgodnie z art. 36 ust. 5 ustawy o pracownikach samorządowych z dnia 21 listopada 2008 r. pracownikowi samorządowemu z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań może być przyznany dodatek specjalny. Przyznanie dodatku specjalnego na czas do 30 listopada 2018 r. związane jest z wakatem na stanowisku zastępcy burmistrza, a co za tym idzie zwiększeniem obowiązków burmistrza miasta.
Wojewoda: jeden dodatek dla burmistrza
Zapis uchwały przyznający burmistrzowi drugi dodatek specjalny zakwestionował wojewoda pomorski. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego wskazał, że ustawa o pracownikach samorządowych (u.p.s) rozróżnia dwa rodzaje dodatków specjalnych.
Pierwszym jest dodatek specjalny określony w art. 36 ust. 3 u.p.s. stanowiący obligatoryjny składnik wynagrodzenia wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty oraz marszałka województwa, którego sposób naliczania określony został w § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 2018 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.
Drugim natomiast jest dodatek, o którym mowa w art. 36 ust. 5 u.p.s. Ma on charakter fakultatywny, a warunkiem jego przyznania jest zaistnienie określonych przesłanek, tj. okresowego zwiększenia obowiązków służbowych lub powierzenia dodatkowych zadań.
Zdaniem wojewody, ten drugi dodatek nie przysługuje burmistrzowi, bo z tytułu zajmowanego stanowiska i związanych z tym zadań otrzymuje dodatek specjalny o charakterze obligatoryjnym.
Ponadto przyznanie przez radę miejską dwóch dodatków specjalnych, których łączna wysokość przekracza kwotę maksymalną, stanowi wprost naruszenie § 6 rozporządzenia. Przepis ten określa bowiem minimalną i maksymalną kwotę dodatku specjalnego przysługującego burmistrzowi.
Czytaj też: Pensja wójta zgodnie z rozporządzeniem, nawet gdy rada uchwali wyższą
Rada powołuje się na wykładnie językową
Rada miejska nie zgodziła się z tym stanowiskiem. W skardze do sądu administracyjnego uzasadniała m.in. że możliwość przyznania dodatku specjalnego burmistrzowi wynika przede wszystkim z wykładni językowej art. 36 ust. 5 u.p.s., ale również z racjonalności prawodawcy. Sens językowy wskazuje się wyraźnie, iż dodatek ten może zostać przyznany pracownikowi samorządowemu, czyli też burmistrzowi. Gdyby intencją ustawodawcy było wprowadzenie rozróżnienia, którym pracownikom samorządowym może zostać przyznany ten dodatek, a którym nie może, to takiego rozróżnienia by dokonał, tym bardziej, że dokonał takiego zróżnicowania w art. 36 ust. 6 ustawy.
Zdaniem rady status prawny burmistrza, jako pracownika samorządowego regulują nie tylko przepisy ustawy o pracownikach samorządowych, ale również przepisy Kodeksu pracy. Argumentacja odmawiająca burmistrzowi prawa do dodatku specjalnego z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych, prowadzi do naruszenia zasady równego traktowania pracowników.
Ten sam składnik wynagrodzenia, ale dla różnych podmiotów
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę rady miasta. Wskazał, że regulacje zawarte w art. 36 ust. 3 i ust. 5 u.p.s. nie odnoszą się do dwóch zupełnie odrębnych składników wynagrodzenia, lecz do identycznego składnika wynagrodzenia, który ustawodawca różnicuje w taki sposób, że wyróżnia kategorie podmiotów, którym ten składnik przysługuje (art. 36 ust. 3 u.p.s.) bądź może być przyznany (art. 36 ust. 5 u.p.s.).
W odniesieniu do wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty oraz marszałka województwa ustawodawca uznaje dodatek specjalny za element obligatoryjny wynagrodzenia. Związany z tym, że pełnienie tej funkcji z założenia wiąże się z permanentnym wykonywaniem zwiększonego zakresu zadań i obowiązków służbowych.
Z kolei świadczenie, o którym mowa w art. 36 ust. 5 u.p.s., ma charakter fakultatywny. Może być przewidziane jedynie za wykonanie dodatkowych zadań, poza stricte bieżącymi zadaniami służbowymi lub z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych. Jest to świadczenie o charakterze jednorazowym lub krótkookresowym, które może być ustalone dla wszystkich pracowników umownych, w tym zatrudnionych na stanowiskach urzędniczych, kierowniczych stanowiskach urzędniczych, pomocniczych i obsługi, a także doradców i asystentów. O jego przyznaniu decyduje pracodawca, także co do wysokości dodatku. Świadczenie to nie może być więc przyznane burmistrzowi.
Sąd podzielić też pogląd organu nadzoru, że przyznanie przez radę miejską dwóch dodatków specjalnych prowadzi do przekroczenia kwoty maksymalnej określonej w § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 2018 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych.
Wyrok WSA w Gdańsku z 13 grudnia 2018 roku sygn. akt. III SA/Gd 735/18
Zobacz też: Wynagrodzenia pracowników samorządowych – dodatki do wynagrodzenia, regulamin wynagradzania
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
