Sędzia Sądu Apelacyjnego K.J., reprezentowany przez radcę prawnego, złożył do Sądu Najwyższego - Izby Odpowiedzialności Zawodowej za pośrednictwem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych, skargę na przewlekłość postępowania. Wnosił o stwierdzenie przewlekłości w sprawie prowadzonej przez sędziego Przemysława W. Radzika, Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych.
Czytaj też: SN: Przewlekłość postępowania nie dotyczy badania statusu sędziego>>
W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił, że postanowieniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego z 7 sierpnia 2020 roku, wszczęto postępowanie dyscyplinarne przeciwko skarżącemu i przedstawiono mu zarzut dyscyplinarny.
Gotowość do złożenia wyjaśnień
Równocześnie Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego skierował pismo do Prokuratury Krajowej w celu rozważenia wszczęcia śledztwa w sprawie o nadużycie władzy (tj. o czyn określony w art. 231 par. 1 kk).
Pismem z 4 września 2020 r. skarżący zwrócił się z wnioskiem o odebranie wyjaśnień w drodze przesłuchania. W październiku 2020 r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego poinformował skarżącego, że wniosek o odebranie wyjaśnień zostanie zrealizowany do końca 2020 roku. Od tamtego czasu nie są dokonywane jakiekolwiek czynności procesowe w sprawie.
Tymczasem w lipcu 2021 roku Prokuratura Krajowa odmówiła wszczęcia śledztwa o czyn określony w art. 231 kk. Skarżący przedstawił argumentację na poparcie twierdzenia o dopuszczalności skargi na przewlekłość postępowania dyscyplinarnego oraz na poparcie twierdzenia o zasadności skargi na przewlekłość.
Nadać bieg sprawie
Złożona za pośrednictwem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych skarga nie została przekazana do Sądu Najwyższego - Izby Odpowiedzialności Zawodowej, a skarżący został poinformowany, że skarga została pozostawiona w aktach sprawy bez nadania jej dalszego biegu.
Skarżący w styczniu 2023 r. zwrócił się bezpośrednio do Sądu Najwyższego - Izby Odpowiedzialności Zawodowej o to, by Sąd Najwyższy rozpoznał skargę na przewlekłość. Sąd Najwyższy pozostawił skargę bez rozpoznana. - Skargę jako niedopuszczalną, należało pozostawić bez rozpoznania – orzekł sędzia sprawozdawca Paweł Wojciechowski.
Zgodnie z ustawą o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, doszło do przewlekłości postępowania, przez co naruszono jej prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki.
Dyscyplinarek to nie dotyczy
Artykuł 3 tej ustawy zawiera wymienione rodzaje postępowań, w których stronom lub innym uczestnikom postępowania przysługuje prawo do złożenia skargi na przewlekłość postępowania. Ale w tym katalogu postępowań nie wymienia się postępowania dyscyplinarnego. A to oznacza, że w tym postępowaniu taka skarga nie przysługuje. Brzmienie wymienionego przepisu jest jednoznaczne i nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych, co obrazuje jednolite stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone co do skarg na przewlekłość w postępowaniach dyscyplinarnych sędziów i osób wykonujących inne zawody prawnicze (zob. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego: z 11 maja 2005 r. KSP 1/05; z 16 czerwca 2005 r. KSP 3/05; z 30 marca 2009 r., KSP 2/09; z 16 maja 2019 r., I NSP 4/19; z 28 sierpnia 2019 r., I NSP 98/19).
Czytaj też: Zamknięty katalog postępowań w których przysługuje skarga na przewlekłość postępowania I NSP 134/22 >>
Nie stosuje się wyroku TSUE
Jak stwierdził sędzia sprawozdawca, wbrew twierdzeniom skarżącego nie ma wpływu na tą ustaloną linię orzeczniczą wyrok TSUE z 15 lipca 2021 r., C-791/19. W tym wyroku Trybunał orzekł, że państwo członkowskie musi zagwarantować, by orzeczenia wydawane w postępowaniach dyscyplinarnych wszczynanych wobec sędziów tych sądów podlegały kontroli organu, który sam spełnia wymogi nieodłącznie związane ze skuteczną ochroną sądową, w tym wymóg niezależności.
TSUE stwierdził, że okoliczności związane z powołaniem nowego składu Krajowej Rady Sądownictwa mogą budzić uzasadnione wątpliwości co do niezależności KRS i jej roli w procesie nominacyjnym. Sędzia Wojciechowski w uzasadnieniu postanowienia wskazał, że w tym wyroku TSUE odniósł się jedynie do kwestii rozpoznawania w rozsądnym terminie spraw dyscyplinarnych sędziów sądów powszechnych wyłącznie w odniesieniu do treści art. 112 par. 5 zdanie drugie Prawa o ustroju sadów powszechnych.
Zgodnie z tym przepisem, w sytuacjach, w których funkcja Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości wygasa, czyli w przypadkach uprawomocnienia się orzeczenia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub umorzeniu postępowania dyscyplinarnego albo uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie dyscyplinarne, takie orzeczenia nie stoją na przeszkodzie ponownemu powołaniu takiego rzecznika dyscyplinarnego przez Ministra Sprawiedliwości w tej samej sprawie.
W związku niedopuszczalnością skargi na przewlekłość postępowania dyscyplinarnego, jak również mając na względzie, że skarżący wraz z wnioskiem o zwrócenie się do Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego, zbędnym było występowanie do Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych o przesłanie skargi do Sądu Najwyższego - Izby Odpowiedzialności Zawodowej.
Sygnatura akt IZO 6/23, postanowienie z 6 czerwca 2023 r.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
