Gmina wniosła o ustalenie nieistnienia uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej. Sąd po wstępnym badaniu pozwu podjął decyzję o wyznaczeniu rozprawy, o której zostali zawiadomieni pełnomocnik strony powodowej i strona pozwana, która złożyła odpowiedź na pozew. Podczas rozprawy sąd zobowiązał pozwaną do uzupełnienia braków formalnych tego pisma i rozprawę odroczył z terminem na piśmie. Następnie skierował sprawę na posiedzenie niejawne i wydał wyrok, którym uchylił zaskarżoną uchwałę. Wyjaśnił, że po złożeniu przez strony dalszych pism doszedł do przekonania, iż charakter sprawy, a także zakres materiału dowodowego (obejmującego wyłącznie dokumenty), nie wymagają przeprowadzenia rozprawy. Nadmienił iż żadna ze stron nie wnosiły o rozpoznanie sprawy na rozprawie.

 

Wyrok już tylko na rozprawie

Sąd odwoławczy stwierdził nieważność postępowania. Wyjaśnił, że sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym m.in. wtedy, gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - uzna że przeprowadzenie rozprawy nie będzie konieczne (art. 148[1] § 1 kodeksu postępowania cywilnego). Wówczas postanowienia dowodowe wydaje na posiedzeniu niejawnym (§ 2 k.p.c.). Takie decyzje sąd musi jednak podjąć na etapie wstępnego badania sprawy, a więc przed rozpoczęciem rozprawy. Jeżeli zatem sąd odbędzie choćby jedno posiedzenie jawne wyznaczone na rozprawę, wydanie wyroku na posiedzeniu niejawnym będzie niedopuszczalne. Nie będzie miało przy tym znaczenia, że zostaną spełnione zostały inne warunki wyrokowania poza rozprawą.
Zobacz w SIP LEX schemat wydawania wyroku na posiedzeniu niejawnym, co i dlaczego robi sąd >>

Stronę pozbawiono obrony swoich praw

W realiach sprawy sąd skierował sprawę na rozprawę i wysłuchał strony na posiedzeniu, odraczając termin kolejnej rozprawy. To oznacza, że rozprawa nigdy nie została zamknięta. Rozpoczęcie rozprawy oznacza natomiast, że aż do jej zamknięcia, stronom przysługuje prawo zgłaszania dowodów i przytaczania okoliczności faktycznych na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej. W tej sytuacji sąd, bez wysłuchania głosu stron, nie mógł skierować sprawy na posiedzenie niejawne, na którym przeprowadził postępowanie dowodowe i wydał wyrok. Pozbawił bowiem strony w ten sposób możności obrony swoich praw, a to zgodnie z art. 379 pkt 5 k.p.c. stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania.

Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 13.06.2018 r. I ACa 346/18.