Zgodnie z przepisami ustawy o PIT, nie każdy wydatek podatnika jest zaliczany do kosztów uzyskania przychodów. Wydatek stanowi taki koszt jeżeli jest definitywny, został poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz został poniesiony w celu osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów. Dany wydatek nie może być też wprost wymieniony w art. 23 ustawy o PIT, który reguluje wydatki nie stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Zarówno w przypadku nieodebrania towaru z poczty przez klienta, jak i w przypadku odebrania towaru i późniejszego jego zwrotu do podatnika – nie występuje przychód podatkowy. Nie wystąpiła bowiem sprzedaż towaru. Bezsprzeczne jest jednak także i to, że podatnik poniósł określone wydatki związane z wysyłką towaru do klienta. Koszty te niewątpliwie: - zostały przez podatnika poniesione, gdyż podatnik wysyłając przesyłkę uiścił z tego tytułu stosowną opłatę; - są definitywne i nie podlegają zwrotowi, gdyż przesyłka towaru została już opłacona a usługa przesłania paczki przez pocztę dokonana; - mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż dotyczą towarów znajdujących się w posiadaniu podatnika – przedsiębiorcy. Do rozstrzygnięcia pozostaje jedynie kwestia czy zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Podkreślenia tutaj wymaga fakt, iż – zgodnie z ustawą o PIT – wydatki uznane za koszty uzyskania przychodów muszą być celowe i uzasadnione z punktu widzenia podatnika. W orzecznictwie sądowym dominuje także pogląd, iż ocenie podlega właśnie celowość, a nie sam rezultat. Podobne stanowisko zostało przedstawione w wyroku WSA w Krakowie z 13 maja 2008 r. (sygn. akt ISA/Kr 1267/07): „Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika zatem, iż aby uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi on mieć potencjalny wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. Z powołanych przepisów nie wynika natomiast, ażeby warunkiem koniecznym uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu było wykazanie jego związku z konkretnym źródłem przychodu. (… ).

Zgodnie z aprobowanym przez Sąd w niniejszej sprawie poglądem, koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich szerzej rozumianej celowości, a zatem dążenia do uzyskania przychodu, a nie rezultatu w postaci konkretnego przychodu.” Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku WSA z Rzeszowa z 8 lipca 2008r. (sygn. akt I SA/Rz 443/08), zgodnie z którym: „(…) aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu z danego źródła (por. wyrok NSA 13 marca 1998r., sygn. akt I SA/Lu 230/97).”

W konsekwencji, w odniesieniu do powyższego stanowiska sądów administracyjnych uznać należy, iż wydatki związane z przesyłkami pocztowymi mogły obiektywnie przyczynić się do powstania przychodu podatkowego i z założenia tak się dzieje. Istnieje tutaj związek pomiędzy źródłem przychodów (sprzedaż drogą internetową) a kosztami uzyskania przychodów. Taki związek istnieje także w sytuacji gdy ostatecznie do danej konkretnej sprzedaży nie dojdzie. Wydatek taki nadal był celowy, gdyż obiektywnie poniesiony wydatek mógł przyczynić się do powstania przychodu podatkowego (i to pomimo tego, że w rezultacie do uzyskania tego przychodu nie doszło).

Joanna Patyk

doradca podatkowy, ekspert Rady Podatkowej PKPP Lewiatan

źródło: www.radapodatkowa.pl