Głównymi korzyściami ułatwień w cenach transferowych jest nieszacowanie przez organ podatkowy wartości dochodu oraz brak obowiązku badania rynkowości ceny zastosowanej przez podmioty powiązane. Oznacza to przede wszystkim zwolnienie ze sporządzenia analizy cen transferowych stanowiącej element dokumentacji podatkowej. Zgodnie z ustawą o CIT (art. 11f), w przypadku transakcji kontrolowanych stanowiących usługi o niskiej wartości dodanej organ podatkowy odstąpi od określenia dochodu (straty) podatnika w zakresie wysokości narzutu na kosztach tych usług, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:
- narzut na kosztach tych usług został ustalony przy wykorzystaniu metody koszt plus albo marży transakcyjnej netto i wynosi: a) nie więcej niż 5 proc. kosztów - w przypadku nabycia usług, b) nie mniej niż 5 proc. kosztów - w przypadku świadczenia usług;
- usługodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową;
- usługobiorca posiada kalkulację obejmującą następujące informacje: a) rodzaj i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji, b) sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług, c) opis transakcji, w tym analizę funkcji, ryzyk i aktywów.
Czytaj też w LEX: Analiza porównawcza cen transferowych >
Jakie warunki należy spełnić
Co istotne, ułatwienie można zastosować do usług wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy o CIT, które spełniają łącznie następujące warunki:
- mają charakter usług wspomagających działalność gospodarczą usługobiorcy;
- nie stanowią głównego przedmiotu działalności grupy podmiotów powiązanych;
- wartość tych usług świadczonych przez usługodawcę na rzecz podmiotów niepowiązanych nie przekracza 2% wartości tych usług świadczonych na rzecz podmiotów powiązanych i niepowiązanych;
- nie są przedmiotem dalszej odprzedaży przez usługobiorcę, z wyłączeniem transakcji stanowiących rozliczenia pomiędzy podmiotami powiązanymi wydatków poniesionych na rzecz podmiotu niepowiązanego. Co istotne świadczenie usług wewnątrzgrupowych o niskiej wartości dodanej może stanowić główną działalność podmiotu świadczącego usługę, jednak dla usługobiorcy może stanowić jedynie działalność wspomagającą. Ocena czy usługa ma charakter wspomagający (np. przygotowawczy lub pomocniczy), zależy od całokształtu działalności grupy podmiotów powiązanych.
W jednej z bardzo nielicznych interpretacji indywidualnych dotyczących omawianego zagadnienia organ podatkowy dokonał oceny działalności podatnika (branża bankowa) pod kątem możliwości skorzystania z opisywanego uproszczenia. Otóż w złożonym wniosku podatnik (polski oddział włoskiej spółki) wskazał, że zajmuje się obsługą (tzw. back-office) spółek z grupy funkcjonujących na rynku włoskim. Spółka za pomocą oddziału w Polsce świadczy, na podstawie umowy usługi wsparcia dla innej spółki włoskiej, która jest podmiotem powiązanym z wnioskodawcą. Na podstawie umowy wnioskodawca zobowiązał się do świadczenia usług m.in.: wsparcia operacyjnego w zakresie zarządzania danymi klientów, zapobiegania oszustwom finansowym, księgowości oraz obsługi płatności.
Zdaniem spółki wnioskującej o interpretację, usługi te stanowią typowe usługi wspierające działalność gospodarczą banków oraz instytucji finansowych. Usługi te mają charakter usług rutynowych i powtarzalnych. Usługi te - jako niestanowiące stricte czynności bankowych - nie generują zysków w sposób bezpośredni dla spółki powiązanej i nie angażują unikalnych wartości, oraz nie wykorzystują kluczowych dóbr niematerialnych. Rezultatem świadczenia usług nie są kluczowe dobra niematerialne z perspektywy głównego przedmiotu działalności spółki powiązanej i całej grupy kapitałowej. Jednocześnie usługi świadczone przez polski oddział mieszczą się w kategoriach określonych w załączniku nr 6 do ustawy o CIT. Tym samym w ocenie wnioskodawcy, opisane usługi powinny zostać zakwalifikowane jako usługi o niskiej wartości.
Usługi o niskiej wartości korzystają z preferencji
Fiskus zgodził się z tak przedstawionym stanem faktycznym. Wskazał, że usługi o niskiej wartości dodanej to świadczenia rutynowe, nie generujące zysków w sposób bezpośredni, nie angażujące wyjątkowych dóbr niematerialnych, nieprowadzące do wytworzenia istotnych dóbr niematerialnych oraz niewiążące się z istotnym ryzykiem gospodarczym. Skoro polski oddział nie prowadzi działalności bankowej, a opisane w stanie faktycznym usługi nie stanowią czynności bankowych w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo bankowe, to należy przyjąć, że świadczone usługi na rzecz spółki powiązanej nie stanowią głównego przedmiotu działalności grupy podmiotów powiązanych.
Fiskus zgodził się ze stanowiskiem spółki, że wskazane usługi mają charakter usług back-office związanych z zarządzaniem procesami obsługi klienta, takimi jak m.in. zarządzanie cyklem życia klienta w organizacji czy zarządzanie procesami weryfikującymi tożsamość klientów. Usługi te należy traktować jako usługi wspomagające działalność bankową spółki powiązanej. Dodatkowo skoro wnioskodawca nie świadczy również żadnych usług na rzecz podmiotów niepowiązanych, a Spółka powiązana nie odsprzedaje otrzymanych Usług na rzecz innych podmiotów, to przyjąć należy, że wskazane we wniosku usługi są tymi, do których może mieć zastosowanie uproszenie, o którym mowa w art. 11f ustawy o CIT.
Jeśli chodzi natomiast o katalog usług wskazany w załączniku nr 6 do ustawy, to organ również zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia usług o niskiej wartości dodanej, a określają tylko katalog usług, które są tzw. usługami o niskiej wartości dodanej. Są to następujące kategorie usług:
- usługi w zakresie księgowości i audytu,
- usługi w zakresie finansów przedsiębiorstwa,
- usługi związane z zasobami ludzkimi,
- usługi informatyczne,
- usługi komunikacji i promocji,
- usługi prawne,
- usługi w zakresie podatków,
- usługi administracyjno-biurowe.
Jak rozliczyć usługi świadczone na pomocą oddziału
Tym samym organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że świadczone usługi za pomocą oddziału dotyczą wsparcia operacyjnego i mają charakter usług rutynowych i powtarzalnych. Usługi te jako niestanowiące stricte czynności bankowych, nie generują zysków w sposób bezpośredni dla spółki powiązanej i nie angażują unikalnych wartości, oraz nie wykorzystują kluczowych dóbr niematerialnych. Jednocześnie zgodził się on również, że usługi świadczone przez spółkę za pomocą oddziału mają charakter usług określonych w załączniku nr 6 do ustawy o CIT, w tym jako usługi o charakterze podobnym do:
- usług administracyjno-biurowych,
- usług informatycznych,
- usług w zakresie finansów przedsiębiorstwa,
- usług prawnych,
- usług w zakresie księgowości i audytu.
Podsumowując można więc stwierdzić, że aby mówić o możliwości zastosowania ułatwienia, o którym mowa w art. 11f ustawy o CIT, świadczone usługi:
- muszą mieć charakter usług wspomagających działalność gospodarczą spółki powiązanej, nie stanowiąc głównego przedmiotu działalności Spółki powiązanej,
- nie mogą być świadczone na rzecz podmiotów niepowiązanych,
- nie mogą być przedmiotem dalszej odsprzedaży przez spółkę powiązaną,
- podlegają one przyporządkowaniu do usług wymienionych w załączniku nr 6 do ustawy o CIT.
Czytaj też w LEX: Ceny transferowe. Wyzwania dla praktyki >
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
