Chodzi o wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 2 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Po 89/21, który uchylił interpretację indywidualną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 listopada 2020 r. , nr 0111-KDIB1-2.4010.397.2020.2.BG. Opublikowano właśnie jego uzasadnienie.
Wykładnia dokonywana przez sądy administracyjne w tym zakresie wydaje się jednoznaczna i powtarzana od dość dawna: usługi przechowywania danych w chmurze nie są usługami przetwarzania danych, ani usługami korzystania z urządzenia przemysłowego. Co ciekawe, organ podatkowy wydawał w tym zakresie w przeszłości, i to w tym samym roku, interpretacje korzystne dla podatników, (np. pismo dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 marca 2020 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.618.2019.2.BJ).
Problematyczne opodatkowanie podatkiem u źródła
Podatnicy nadal pytają o kwestię zasadniczą. Chodzi o to, czy nabywanie usługi przechowywania danych w chmurze to jedna z usług wymienionych w art. 21 ustawy o CIT bądź też czy usługa ta posiada charakterystyczne elementy takich usług jak: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Ma to decydujące znaczenie dla kwestii opodatkowania podatkiem u źródła.
Zobacz procedurę w LEX: Pobór zryczałtowanego CIT (tzw. podatku u źródła) >
Przedmiotem skargi była wydana przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna, w której na tle przedstawionego stanu faktycznego wyrażono stanowisko, zgodnie z którym, usługi dostępu do chmury internetowej należy kwalifikować jako korzystanie z urządzeń przemysłowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT). oraz art. 12 ust. 3 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 - dalej: "umowa polsko-niemiecka").
Zobacz również: Korzystanie z chmury internetowej niepewne podatkowo >>
Pojęcie urządzenia przesyłowego
Sąd w omawianym wyroku podtrzymał argumentację wynikającą z innych wyroków w analogicznych sprawach, zgodnie z którą ani umowa polsko-niemiecka, ani ustawa o CIT nie zawierają definicji pojęcia urządzenia przemysłowego i że w takiej sytuacji należy zatem odwołać się do definicji potocznej. W związku z powyższym należy uznać, że urządzeniem przemysłowym będzie takie urządzenie, które przeznaczone jest do wykorzystania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się ściśle z tą dziedziną (por. wyroki NSA w Warszawie: z 18 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1395/16; z 18 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1204/15; z 21 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1476/10). Zaznaczenia wymaga jednak, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1395/16, stwierdził, że zastosowanie komputera jest bardzo szerokie i nie ogranicza się do przesyłu. Komputer nie spełnia zadań przemysłowych, o ile nie jest powiązany z urządzeniem przemysłowym, biorącym udział w procesie produkcji. Komputery będące systemami wbudowanymi i sterujące urządzeniami wykorzystywanymi w przemyśle mogą być częścią składową urządzenia przemysłowego. NSA zaznaczył, że przy kwalifikowaniu danego urządzenia istotne jest, aby dokonać tego w oparciu o aspekt funkcjonalny. Usługa udostępnienia wirtualnej przestrzeni dyskowej (inaczej usługa przechowywania danych w chmurze) nie może być kwalifikowana, jako przekazanie prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, gdyż nie jest powiązana z procesem produkcyjnym (por. wyrok NSA z 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 1120/17). Tożsamy pogląd prawny wyrażony został także w wyroku WSA w Łodzi z 25 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Łd 799/19 i wyroku WSA w Warszawie z 22 czerwca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1456/19.
Opodatkowanie dostępu do chmury
Opisując we wniosku stan faktyczny podatnik wskazał, że przedmiotem usługi dostępu do chmury jest dostęp do gromadzonych danych, aplikacji i innych zasobów informatycznych zlokalizowanych na wielu serwerach, w wielu miejscach, dostępnych wirtualnie, za pośrednictwem przeglądarki www. Dzięki usłudze chmury pliki nie są przechowywane na lokalnych dyskach, a bezpośrednio na zdalnych serwerach zewnętrznego dostawcy. Usługa nabywana przez spółkę polega na dostępie do danych - dane nie są w żaden sposób modyfikowane na platformie. Ponadto spółka wskazała, że w związku z nabyciem usługi dostępu do chmury internetowej podmiot powiązany udostępnia/będzie udostępniał spółce miejsce w chmurze, tj. spółka ma/będzie miała do dyspozycji określoną objętość dysków na zewnętrznych serwerach komputerowych, np. w celu przechowywania swoich plików czy baz danych.
Mając na względzie powyższe, sąd stwierdził, że usługa udostępnienia miejsca oraz zasobów serwera w postaci wirtualnej przestrzeni pamięci komputerowej, wyklucza zakwalifikowanie takiej usługi, jako oddania do użytkowania urządzenia przemysłowego. Zastosowanie takich urządzeń jest bardzo szerokie i nie ogranicza się do przemysłu. Urządzenia te nie spełniają zadań przemysłowych, o ile nie są powiązane z urządzeniem ściśle przemysłowym, biorącym udział w procesie produkcji. Jak podkreślono powyżej, przy kwalifikowaniu danego urządzenia istotne jest, aby dokonywać tego w oparciu o aspekt funkcjonalny. Okoliczność tę zupełnie pominął w swoich rozważaniach organ wydający zaskarżoną interpretację.
Sąd wskazał również, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, aby opisana usługa dostępu do chmury była wykorzystywana przez spółkę w zakresie prowadzonej przez nią działalności produkcyjnej. W związku z tym należy przyjąć, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego opisane urządzenie w zakresie funkcjonalnym nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest przeznaczone do procesu produkcji spółki, a służy do przechowywania i gromadzenia danych, aplikacji i innych zasobów informatycznych.
W ocenie sądu zasadnie skarżąca zwróciła uwagę, że to odrębny podmiot jest właścicielem i jednocześnie użytkownikiem serwera, aby móc świadczyć usługi przechowywania danych na rzecz spółki. Płatność z tytułu korzystania ze sprzętu komputerowego może zostać uznana za należność za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego wówczas, gdy płatność ta ma miejsce w związku z wynajęciem (dzierżawą, leasingiem) sprzętu, nie zaś ze świadczeniem opisanej we wniosku usługi. Podkreślono, że należy odróżnić przestrzeń umożliwiającą przechowywanie danych na serwerze od faktycznego użytkowania serwera.
W konkluzji powyższych rozważań sąd stwierdził, że wynagrodzenie za usługę dostępu do chmury nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT., a w konsekwencji na podatniku nie ciążą obowiązki płatnika podatku u źródła z tego tytułu.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
