W 2001 r. podatnik nabył wraz z żoną z ich wspólnego majątku prawo wieczystego użytkowania działki gruntu. Na gruncie został wybudowany budynek wykorzystywany w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Małżonka podatnika nie prowadzi działalności gospodarczej. Budynek ujęty jest w ewidencji środków trwałych i amortyzowany. Prawo wieczystego użytkowania działki gruntu, na której wybudowano budynek nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W 2012 r. małżonkowie postanowili sprzedać prawo wieczyste użytkowania gruntu oraz odrębną własność posadowionego na nim budynku. Cena sprzedaży została odrębnie ustanowiona dla prawa użytkowania wieczystego gruntu i odrębnie dla budynku. Podatnik uznał, że przychód ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu należy zakwalifikować, jako odpłatne zbycie nieruchomości, a przychód ze sprzedaży budynku, jako przychód z działalności gospodarczej.

Według podatnika prawo wieczystego użytkowania gruntu nie było zaliczone do składników majątkowych prowadzonej działalności gospodarczej, więc brak jest przesłanki uznania sprzedaży wieczystego użytkowania za przychód z działalności gospodarczej. Istotne według podatnika jest też to, że nie prowadzi on działalności w zakresie obrotu nieruchomościami i powołany grunt nie jest dla tej działalności towarem handlowym, a wyłącznie budynek posadowiony na tym gruncie jest składnikiem majątkowym tej działalności.

Fiskus uznał jednak, że przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej będzie cała kwota uzyskana ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu z uwagi na fakt posadowienia na tymże gruncie budynku wykorzystywanego do prowadzonej działalności gospodarczej i trwale z tym gruntem związanym. I bez znaczenia jest to, że prawo to nie było wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz, że podatnik nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami i że grunt ten nie jest dla tej działalności towarem handlowym bowiem podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Sprawa trafiła do WSA w Szczecinie. Sąd podkreślił, że art. 10 ustawy o PIT zawiera rozłączny katalog źródeł przychodów, co oznacza, że jeden konkretny przychód może zostać zakwalifikowany tylko i wyłącznie do jednego źródła przychodów. Sąd podzielił więc stanowisko fiskusa, że jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła, nie jest zaś możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Zdaniem sądu działalność gospodarcza może obejmować swoim zakresem takie aktywności, z których generowany przychód w innych okolicznościach musiałby zostać uznany za przychód z odrębnego niż działalność gospodarcza źródła przychodów. Jeżeli jednak taka aktywność jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, to na podstawie art. 14 ustawy o PIT determinuje to sposób opodatkowania uzyskanego przychodu, jako przychodu z działalności gospodarczej. Sąd zauważył, że podatnik sam wskazał, że opłaty z tytułu prawa wieczystego użytkowania gruntu, jako mające związek z przychodami z działalności gospodarczej i niezbędne dla możliwości wykonywania tej działalności w budynku posadowionym na powołanym gruncie, były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności. Rację ma zatem fiskus, że decydujące znaczenie przy kwalifikacji przychodów ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania i nie ma znaczenia dla sposobu opodatkowania sprzedanego prawa okoliczność, że stanowiło ono przedmiot wspólności majątkowej małżeńskiej. Bez znaczenia pozostaje również okoliczność, że od daty nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu do dnia jego sprzedaży upłynęło 5 lat. Data nabycia i 5-letni termin, po upływie którego dochód uzyskany ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu, dotyczy bowiem wyłącznie nieruchomości objętych dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Skoro zatem przychód z planowanej sprzedaży obejmuje składniki majątku wykorzystywane na potrzeby pozarolniczej działalności gospodarczej i nie jest nim nieruchomość mieszkalna to przychodu tego nie można kwalifikować, jako przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Wyrok WSA w Szczecinie z 21 sierpnia 2013 r., I SA/Sz 200/13