Sprawa dotyczyła kwestii proceduralnych i wymogów jakie musi spełniać uzasadnienie interpretacji indywidualnej. Podatnik występujący o interpretację uznał, że uzasadnienie nie jest wystarczająco jasne i zaskarżył ją do sądu administracyjnego.
Wyrokiem z 28 września 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 531/17 WSA we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację. WSA podzielił argumenty podatnika.
Kompleksowa ocena stanowiska podatnika
W skardze kasacyjnej od tego wyroku szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdził, że WSA błędnie uznał, iż organ nie ocenił kompleksowo stanowiska podatnika, a zaskarżona interpretacja nie zawiera wyczerpującego uzasadnienia prawnego, w zakresie uznania za nieprawidłowe jego stanowiska.
Szef KAS zarzucił także naruszenie art. 14c § 2 ordynacji podatkowej, przez błędną jego wykładnię i uznanie, iż przepis ten należy interpretować w ten sposób, że organ winien się ustosunkować do wszystkich istotnych dla interpretacji argumentów wnioskodawcy, o ile jego stanowisko zostało uznane za nieprawidłowe. Zdaniem szefa KAS, uzasadnienie prawne stanowiska organu winno zawierać wyjaśnienie podstawy prawnej z przywołaniem przepisów prawa mających zastosowanie w danej sprawie, nie oznacza natomiast obowiązku polemiki z argumentacją wnioskodawcy, a tym bardziej ustosunkowywania się do wszystkich argumentów podatnika zawartych we wniosku.
Zobacz w LEX: Interpretacja indywidualna a postępowanie podatkowe >
Zarzuty szefa KAS niezasadne
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
NSA zauważył, że sąd pierwszej instancji przedstawił swoje rozważania na podstawie art. 14c § 1 i 2 ordynacji podatkowej, bowiem przepisy te pozostają ze sobą w takim związku, który powoduje konieczność dokonywania ich łącznej wykładni, a także łącznego stosowania, w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy.
NSA uznał, że niezasadne okazały się zarzuty szefa KAS z uwagi na brak spełnienia wymogów interpretacji indywidualnej.
Zobacz również: Przełomowy wyrok WSA w Łodzi w sprawie ulgowiczów >>
Bez uzasadnienia, gdy stanowisko jest prawidłowe
Zgodnie z art. 14c § 1 ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W świetle § 2 art. 14c ordynacji podatkowej w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.
Czytaj w LEX: Interpretacja indywidualna: treść wniosku a zakres interpretacji - omówienie orzecznictwa >
NSA wskazał, że na organie wydającym interpretację indywidualną spoczywa obowiązek dokonania wyczerpującej oceny stanowiska wnioskodawcy, albowiem daje to temu ostatniemu gwarancję, że zastosowanie się do interpretacji nie będzie mu szkodzić. Uzasadnienie powinno być na tyle wyczerpujące, aby wynikało z niego, że organ ocenił wszystkie istotne dla sprawy elementy stanu faktycznego oraz argumenty wnioskodawcy. Dopuszczalne przy tym jest pominięcie przez organ takich elementów stanu faktycznego oraz argumentów wnioskodawcy, które nie są istotne dla sprawy.
Ocena stanowiska z uzasadnieniem prawnym
Interpretacja indywidualna powinna zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Ocena ta musi być na tyle konkretna i jednoznaczna, aby podmiot żądający interpretacji mógł się do niej zastosować. Ocena stanowiska podatnika powinna sprowadzać się do wskazania, czy jest ono prawidłowe, czy też nieprawidłowe. Uzasadnienie prawne tej oceny nie może polegać jedynie na wyjaśnieniu przepisów prawnych, które podatnik wskaże we wniosku o interpretację. Organ podatkowy nie tyle wyjaśnia podatnikowi, w jaki sposób należy interpretować konkretny przepis prawa podatkowego, co raczej wskazuje, w jaki sposób należy zakwalifikować prawnie konkretny opisany przez podatnika stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Uzasadnienie prawne interpretacji, spełniające wymagania art. 14c § 2 ordynacji podatkowej, powinno zawierać nie tylko przytoczenie przepisów prawa, na których organ oparł swoje stanowisko, ale również wyjaśnienie znaczenia tych przepisów w kontekście podanego przez stronę stanu faktycznego, ze wskazaniem jego istotnych znamion.
Zobacz procedurę w LEX: Podstawy zaskarżenia interpretacji indywidualnej >
Rzetelna informacja dla podatnika
Z uzasadnienia prawnego powinien wynikać tok rozumowania organu, który doprowadził do zanegowania stanowiska podatnika i przyjęcia stanowiska odmiennego. Uzasadnienie prawne musi bowiem stanowić rzetelną informację dla podatnika, dlaczego w jego sprawie określone przepisy znajdują zastosowanie, a także dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje na uwzględnienie.
WSA zasadnie przyjął, że zaskarżona interpretacja nie spełnia przedstawionych powyżej wymagań. Organ podatkowy najpierw przytoczył treść wybranych przepisów prawa, przywołał stanowisko wnioskodawcy, a następnie udzielił lakonicznej odpowiedzi, nie wyjaśnił, jaki związek mają jego tezy z przytoczonymi przez organ przepisami, a przede wszystkim z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasadnie sąd pierwszej instancji uznał, że wywód sprowadzający się do przytoczenia poszczególnych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez ścisłego powiązania ich ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku oraz ze stanowiskiem podatnika, podlegającym ocenie organu, nie może być uznany za spełniający wymogi z art. 14c § 2 ordynacji podatkowej. Rzeczą organu jest wskazać, dlaczego w świetle tych przepisów pogląd wnioskodawcy jest wadliwy. Konieczne przy tym jest odniesienie się do argumentacji podatnika.
Czytaj w LEX: Interpretacja indywidualna: co musi zawierać uzasadnienie interpretacji - omówienie orzecznictwa >
Obowiązkiem organu jest odniesienie się do wszelkich kwestii mających istotne znaczenie, a przy tym przedstawienie uzasadnienia swojego stanowiska w sposób wyczerpujący i przekonujący. Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy powinna być powiązana z istotnymi dla hipotezy danej normy prawa podatkowego elementami stanu faktycznego opisanymi we wniosku. Tego zaś nie uczynił organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji. W ocenie NSA, trafnie zatem sąd pierwszej instancji wskazał, że braki uzasadnienia stanowiska organu podatkowego nie mogą być uzasadniane tym, że organ nie jest zobligowany do odniesienia się do całości argumentacji przedstawionej przez wnioskodawcę. Wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia niniejszej sprawy wymaga zaś odniesienia się także do dotychczasowej praktyki organów podatkowych w spornym zakresie, na co zwracał uwagę skarżący.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 160/18
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
