Na działce budowlanej stoi stary dom po poprzednich właścicielach. Obecny właściciel nie inwestował w dom, wskutek czego popadł on w ruinę i nie nadaje się już do zamieszkania. Wyrok WSA w Bydgoszczy z 12 listopada 2013 r., I SA/Bd 793/13 porusza kwestię opodatkowania nieruchomości w zależności od "kompletności" obiektu. Budynek, aby móc być opodatkowany, musi być trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz mieć fundamenty i dach. W tym przypadku budynek posiada uszkodzony dach, dziury w poszyciu występują praktycznie na całej powierzchni. Ponadto budynek nie posiada stolarki okiennej i drzwiowej, a instalacja wewnętrzna, meble i wyposażenie także zostały rozkradzione.

Czy w takim przypadku właściciel może zgłosić w gminie prośbę o zwolnienie z opłaty z tytułu podatku od nieruchomości?


Jeśli budynek nie nadaje się do zamieszkania, ale też nie grozi zawaleniem, czy gmina lub inny organ może nakazać jego rozbiórkę na koszt właściciela?

Odpowiedź


1) Z opisu wynika, że budynek istnieje. Jest w złym stanie technicznym – ale istnieje. Dach jest wprawdzie dziurawy, ale budynek jest zadaszony. W związku z tym raczej mamy tutaj do czynienia z przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
2) To zależy, czy budynek nadaje się do odbudowy, czy też nie.

Uzasadnienie
Ad.1)
Regulacje dotyczące podatku od nieruchomości są zawarte w przepisach ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613) - dalej u.p.o.l.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych.

Definicja budynku jest zawarta w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. Zgodnie z powołanym przepisem budynek to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Nie znam dokładnie stanu faktycznego (stanu technicznego budynku). Niemniej jednak z opisu wynika, że budynek istnieje. Jest w złym stanie technicznym – ale istnieje. Dach jest wprawdzie dziurawy, ale budynek jest zadaszony. W związku z tym raczej mamy tutaj do czynienia z przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Sam stan techniczny budynku zasadniczo nie jest przeszkodą do opodatkowania tego budynku podatkiem od nieruchomości. Jedynie w przypadku budynków związanych z działalnością gospodarczą zastrzega się (w definicji), że budynek nie jest związany z działalnością (ale pozostaje przedmiotem opodatkowania), jeśli nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Znaczenie dla opisywanej sytuacji ma także prawda formalna. Należy bowiem pamiętać, że istotne dla wymiaru podatku od nieruchomości jest również (a nawet przede wszystkim) to, co zostało ujęte w ewidencji gruntów i budynków. Podkreśla się ten fakt w orzecznictwie sądowym. Przykładowo w wyroku z dnia 9 listopada 2010 r., I SA/Gl 654/10, WSA w Gliwicach stwierdził: "Podatnik powinien doprowadzić do zgodności zapisów w ewidencji gruntów i budynków z rzeczywistym stanem dotyczącym posiadanych przez siebie nieruchomości, o ile takie różnice zachodzą. Taki obowiązek nie spoczywa na organach podatkowych, które są związane danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków (...) Istotne dla orzeczenia w przedmiocie podatku od nieruchomości są dane wynikające z ich ewidencji. Dopóki zapis taki nie zostanie zmieniony, jego treść jest dla organu podatkowego wiążąca".

Pytanie pochodzi z  programu Serwis Budowlany .
@page_break@

Tak więc póty zgodnie z ewidencją gruntów i budynków na danym gruncie będzie istniał budynek, będzie on przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Ad.2)
Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, jeżeli nieużytkowany lub niewykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu i uporządkowanie terenu oraz określającą terminy przystąpienia do tych robót i ich zakończenia.

Szczegółowe regulacje w tym zakresie są zawarte w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 30 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu postępowania w sprawach rozbiórek nieużytkowanych lub niewykończonych obiektów budowlanych (Dz. U. z 2004 r. Nr 198, poz. 2043) – dalej r.w.t.p.r.
Zgodnie z przepisami r.w.t.p.r. przed wydaniem decyzji o nakazie rozbiórki obiektu budowlanego, o której mowa w art. 67 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), właściwy organ:
1) ustala przyczyny niewykonania przez właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego remontu, odbudowy lub wykończenia obiektu budowlanego;
2) dokonuje oględzin i oceny stanu technicznego, a w przypadku, o którym mowa w § 4 ust. 1 r.w.t.p.r., nakazuje właścicielowi lub zarządcy obiektu budowlanego sporządzenie ekspertyzy technicznej tego obiektu;
3) przeprowadza rozprawę.

Ekspertyzę techniczną wykonuje się, jeżeli w wyniku oględzin powstaną uzasadnione wątpliwości co do stanu technicznego obiektu budowlanego. Ekspertyzę techniczną wykonują osoby posiadające uprawnienia budowlane bez ograniczeń w odpowiedniej specjalności, rzeczoznawca budowlany albo jednostka badawczo-rozwojowa bądź uczelnia posiadająca kompetencje do prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych dotyczących budownictwa.

Właściwy organ doręcza właścicielowi lub zarządcy obiektu budowlanego odpis protokołu oględzin, wyznaczając jednocześnie termin rozprawy. Na podstawie ustaleń wynikających z oględzin, rozprawy oraz ekspertyzy technicznej, jeśli był nałożony obowiązek jej sporządzenia, właściwy organ, po stwierdzeniu, że obiekt budowlany lub jego część nie nadaje się do remontu, wykończenia lub odbudowy, wydaje decyzję o nakazie rozbiórki. W decyzji, o której mowa, właściwy organ wyznacza właścicielowi lub zarządcy obiektu budowlanego odpowiedni, technicznie uzasadniony termin przystąpienia do rozbiórki i termin jej zakończenia oraz uporządkowania terenu. Termin rozpoczęcia rozbiórki nie może być krótszy niż 6 tygodni, licząc od dnia doręczenia decyzji o nakazie rozbiórki.

Jeśli zatem budynek nadaje się do odbudowy, to nakaz rozbiórki nie może być wydany.

Pytanie pochodzi z programu Serwis Budowlany .