W toku kontroli transportu towarów, funkcjonariusze ustalili, że przewoźnik nie zaktualizował w zgłoszeniu danych dotyczących daty rozpoczęcia przewozu.

Przedsiębiorca został ukarany

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 lit. e ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (dalej jako: ustawa), zgłoszenie przewozu po drodze publicznej zawiera miejsce i datę jego rozpoczęcia na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przewoźnik jest obowiązany niezwłocznie aktualizować dane zawarte w zgłoszeniu w takim zakresie, w jakim był obowiązany do ich zgłoszenia. Jeśli przewoźnik nie wykona tego obowiązku, to zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy, nakłada się na niego karę pieniężną w wysokości 10 tys. zł. Organ uznał, że doszło do naruszenia przepisów i nałożył na przewoźnika karę pieniężną. Wydana decyzja została utrzymana w mocy przez drugą instancję. Nie zakończyło to jednak sporu, ponieważ przewoźnik złożył skargę.

 

Naruszenie wynikało z braku staranności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wskazał, że stwierdzone naruszenie wynikało z braku dostatecznej staranności przewoźnika i nie było warunkowane przyczynami niezależnymi od niego. Nie było też podstaw do odstąpienia od nałożenia kary. Sytuacja ekonomiczna przewoźnika nie dawała bowiem dostatecznych podstaw do stwierdzenia, że uległ naruszeniu jego ważny interes. Nie był on zagrożony niewypłacalnością i pomimo zaległości z tytułu podatku od towarów i usług wykazywał stabilną sytuację finansową. W świetle powyższego, WSA oddalił skargę. Przewoźnik nie zgodził się z tym rozstrzygnięciem i wniósł skargę kasacyjną. W piśmie wskazał, że masowy charakter działalności transportowej rodzi omyłki i błędy, które powinny być uwzględniane przy odstępowaniu od nakładania kar. Zwrócił również uwagę, że sytuacja branży transportowej jest ciężka i trudno mu się utrzymać na rynku.

Czytaj także: Rewolucja w SENT. Co czeka przedsiębiorców? >>>

Nie było podstaw, by odstąpić od kary

Sprawą zajął się Naczelny Sąd Administracyjny, który wskazał, że zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, organ może odstąpić od nałożenia kary pieniężnej, z uwzględnieniem art. 26 ust. 3. Zasadnicze znaczenie mają więc realia sytuacji życiowej, zwłaszcza dochodowej skarżącego, a także to, czy do naruszenia skutkującego nałożeniem kary doszło w nadzwyczajnych okolicznościach. W ocenie sądu trafnie uznano, że nie zaszedł przypadek uzasadniony ważnym interesem przewoźnika, który pozwalałby odstąpić od nałożenia kary. Wyłączną przyczyną naruszenia był brak staranności w zwykłych realiach wykonywania przewozu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nie miało miejsca żadne nieprzewidywalne zdarzenie lub wypadek losowy. NSA zwrócił również uwagę, że przedsiębiorca osiągał dochody oraz nie toczyło się względem niego postępowanie egzekucyjne. Z zebranego materiału dowodowego wynikało jedynie, że przewoźnik był w zwłoce z uiszczeniem podatku za jeden miesiąc. Rodzaj zadłużenia i jego wysokość (ok. 5100 zł) nie wskazywały jednak na nieoczekiwany charakter tego zobowiązania, czy też jego nadmierny rozmiar.

 

Cena promocyjna: 19.9 zł

|

Cena regularna: 199 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 59.7 zł


Ryzyko redukcji załogi bez znaczenia

Skarżący podniósł, że w wypadku uiszczenia przez niego kary zwiększy się ryzyko redukcji personelu, a zachowanie stanu zatrudnienia utożsamiał z interesem publicznym. NSA nie podzielił jednak tej oceny. Interes ekonomiczny w postaci zachowania stanu załogi przedsiębiorstwa jest interesem prywatnym skarżącego. Natomiast interes zbiorowości pracowników, zainteresowanych własnymi relacjami zatrudnienia, można rozpatrywać co najwyżej w kategoriach interesu społecznego. Ten jednak nie został uwzględniony w art. 24 ust. 3 ustawy. Przepis ten stanowi bowiem o interesie publiczny, który ma wyraźnie węższy przedział znaczeniowy. Mając powyższe na uwadze, skarga kasacyjna została oddalona.

Wyrok NSA z 12 czerwca 2025 r., sygn. akt II GSK 2458/24