Komplikacje dla spółki A z o.o. powstały, gdy Śląski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska przeprowadził w niej kontrolę. Inspektor stwierdził, że spółka prowadzi demontaż zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego niezgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Odpady te, po procesie przetwarzania, oznaczone kodem 16 02 16 z Europejskiego Katalogu Odpadów nie były prawidłowo oczyszczone ze wszystkich elementów, o których mowa w załączniku 5 do ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
Podczas oględzin odpadów oznaczonych przez spółkę organ I instancji stwierdził, że stanowiły one mieszaninę odpadów metali, tworzyw sztucznych, gumy i szkła, okablowania oraz płytek obwodów drukowanych. Te odpady spółka wysyłała do podmiotów za granicą - do Czech.
Główny Inspektor Ochrony Środowiska decyzją z 3 marca 2021 r. nałożył na stronę prowadzącą demontaż zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, administracyjną karę pieniężną za dokonanie wysyłki odpadów (międzynarodowe przemieszczenie) bez zgłoszenia.
WSA oddala skargę na nałożenie kary
Decyzja głównego inspektora była przedmiotem skargi, która została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 sierpnia 2021 r. Następnie strona wniosła skargę kasacyjną, oddaloną wyrokiem z 5 sierpnia 2025 r.
Jeden z zarzutów kasacyjnych strony dotyczył naruszenia art. 7a par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.) w związku z załącznikiem III w zakresie opisu kodu GC020 do rozporządzenia (WE) Nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów.
Strona wskazywała na występujące w praktyce rozbieżności dotyczące rozumienia opisu kodu GC020 (złom elektroniczny, np. płytki obwodów drukowanych i odzyskane podzespoły elektroniczne, odpowiednie do odzysku metali pospolitych i metali szlachetnych). Na skutek tych wątpliwości organy niektórych państw członkowskich uznawały te odpady za niepodlegające, w przypadku międzynarodowego przemieszczania, procedurze zgłaszania i uzyskania zgody państwa przeznaczenia. W związku z tym strona stanęła na stanowisku, że powstałe wątpliwości powinny być interpretowane na jej korzyść..
Nie było pata interpretacyjnego
NSA orzekł, że w świetle przepisów rozporządzenia nr 1013/2006, w przypadku wysyłki odpadów do innego państwa członkowskiego, podmiot wysyłający odpady jest zobowiązany do zapoznania się z zasadami ich przemieszczania w kraju przeznaczenia. Nie może dokonywać przemieszczenia i kwalifikacji odpadów niezgodnie ze stanowiskiem właściwego organu kraju przeznaczenia, uzasadniając to stanowiskiem właściwego organu innego kraju, którego dane przemieszczenie nie dotyczy. Podmiot wysyłający odpady nie może w oparciu o stanowisko organu innego niż organ kraju przeznaczenia, narzucić własnej klasyfikacji odpadów czy też zasad ich przemieszczania. Takie działanie stanowi naruszenie art. 28 rozporządzenia nr 1013/2006, co ma konsekwencje w postaci sankcji administracyjnej wymierzanej w oparciu o art. 32 ust. 2 ustawy z 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów.
Z art. 28 rozporządzenia nr 1013/2006 wynika, że prawodawca unijny pozostawił państwom członkowskim samodzielność w prowadzeniu polityki związanej z międzynarodowym przemieszczaniem odpadów. W związku z tym norma z art. 7a par.1 k.p.a. nie ma w tej sprawie zastosowania, ponieważ w przepisie tym nie chodzi o sytuacje, w których pojawiają się wątpliwości interpretacyjne w odniesieniu do przepisów, mających zastosowanie w danej sprawie. Natomiast chodzi o przypadki, w których pomimo użycia różnych metod wykładni, wciąż pozostają co najmniej dwa, równie uprawnione, sposoby rozumienia danego przepisu (tzw. pat interpretacyjny). Taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiła.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 sierpnia 2025 r., sygnatura akt III OSK 15/22.
Cena promocyjna: 89.5 zł
|Cena regularna: 179 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 125.31 zł
