Kontynuacja amortyzacji na gruncie PIT

Zasadą jest, że podatnicy przed rozpoczęciem amortyzacji zobligowani są do ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz stawki amortyzacyjnej. Jednak w obrocie prawnym funkcjonują sytuacje, w których odpisy amortyzacyjne należy kontynuować po poprzednim przedsiębiorcy, kontynuując amortyzację przyjętą przez poprzednik.

Przepisy o kontynuacji amortyzacji znajdują się w art. 22h ust. 3-3d ustawy z 21.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f. W ust. 3 ww. artykułu znajduje się zapis, że podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7. Dodatkowo należy zauważyć, że przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład. Kolejne zagadnienie, które reguluje ustawa o PIT, zawarte jest w ust. 3b, zgodnie z którym w przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio (podobne zapisy znajdują się w art. 22h ust. 3c u.p.d.o.f., odnoszą się one do spółek osobowych.

 

Jak zatem widać, przepisy normujące kontynuację amortyzacji odnoszą się do najczęstszych sytuacji, w których taka zasada może mieć zastosowanie.

 

2.Likwidacja spółki osobowej

W związku z likwidacją spółki osobowej może zdarzyć się sytuacja, w której wspólnik przejmuje środki trwałe należące uprzednio do wspólników.

 

Przykład

Spółka cywilna została zlikwidowana poprzez darowiznę całego przedsiębiorstwa jednemu ze wspólników (bracia). Były to m.in.: środki trwałe i wyposażenie. Obecnie jeden z byłych wspólników prowadzi samodzielnie przedsiębiorstwo.

Czy środki trwałe, które otrzymał poprzez darowiznę firmy, mogą być amortyzowane?

 

W takim przypadku kluczowe znaczenie ma to, że były wspólnik otrzymał środki trwałe w związku (w wyniku) likwidacji spółki cywilnej. Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 22g ust. 14cu.p.d.o.f., w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis art. 22g ust. 12 u.p.d.o.f. stosuje się odpowiednio. Według takiego, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) zlikwidowanej spółki. Z tego wynika, że wyznaczając wartość początkową środków trwałych przejętych nieodpłatnie w związku z likwidacją spółki cywilnej należy uwzględnić ich historyczną wartość. Kontynuacja ma miejsce również w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych (art. 22h ust. 3 u.p.d.o.f.). Stanowisko takie zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 2.07.2013 r., ITPB1/415-394/13/WM.

 

Pamiętaj! Przejęcie środków trwałych po zlikwidowanej spółce osobowej, w której przejmujący był wspólnikiem, zobowiązuje do stosowania zasad dotyczących kontynuacji amortyzacji.

 

3.Przenoszenie składników majątkowych pomiędzy działalnościami małżonków

W życiu zdarzają się sytuacje, w których jeden z małżonków zmuszony jest zamknąć działalność gospodarczą. Nie zawsze jest tak, że cały majątek jest wtedy wyprzedawany, częstym zjawiskiem jest przejęcie takiego majątku przez drugiego małżonka. Jak w takiej sytuacji dokonywać amortyzacji środków trwałych?

 

Przykład 

Małżonkowie nie mają rozdzielczości majątkowej i oddzielnie prowadzą działalności gospodarcze. Mąż ma obecnie wpisany do ewidencji środków trwałych lokal mieszkalny, który jest wynajmowany na cele mieszkaniowe, a więc ze stawką VAT-ZW. Wkrótce chce wykonywać również czynności opodatkowane VAT. Żona obecnie prowadzi działalność zwolnioną z VAT i dlatego korzystniej by było aby to ona miała całość przychodów zwolnionych z VAT, a mąż całość przychodów opodatkowanych VAT.

 

Czy żona kontynuuje odpisy amortyzacyjne?

Zgodnie z przepisem art. 31 § 1 ustawy z 25.02.1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. - dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak stanowi art. 341 k.r.o. każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

 

Jak najbardziej zatem możliwe jest przekazanie składnika majątku (lokalu) z działalności jednego małżonka do działalności drugiego małżonka. Nie mamy przy tym do czynienia z żadnym transferem składnika majątkowego. Lokal był, jest i pozostanie składnikiem majątku wspólnego małżonków. W związku z tym nie można twierdzić, że przeniesienie lokalu z działalności męża na działalność żony – jeśli między małżonkami obowiązuje wspólność majątkowa – jest nabyciem składnika majątku.

Zgodnie z art. 22g ust. 11 u.p.d.o.f. w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Przepis art. 22g ust. 13 pkt 5 u.p.d.o.f. stanowi, że kontynuacja amortyzacji ma miejsce także w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków.

 

Tutaj mamy do czynienia z sytuacją, w której – składnik majątkowy będący wspólną własnością małżonków przestał być wykorzystywany w działalności pierwszego z małżonków a zaczął być wykorzystywany w działalności drugiego.

Nie ma podstaw do ustalania nowej podstawy amortyzacji (wartości początkowej). Drugi małżonek powinien również uwzględnić dotychczasowe odpisy amortyzacyjne. Nie zostanie mu więc nic innego, jak faktyczne kontynuowanie amortyzacji w tym przypadku.

 

Uwaga! Przekazanie majątku pomiędzy działalnościami gospodarczymi małżonków obliguje do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych.

 

Zdarzyć się może także sytuacja, w której środki trwałe, po śmierci jednego z małżonków, przejmuje drugi małżonek w formie spadku.

 

Ważne! Po śmierci małżonka sprawa amortyzacji środków trwałych nie jest jednoznaczna. Warto w takim przypadku uzyskać interpretację indywidualną, która ochroni podatnika przed ewentualnymi negatywnymi skutkami błędnie podjętej decyzji.

 

4.Aport

Kolejnym przykładem może być sytuacja, w której małżonkowie zakładają spółkę i zamierzają w niej wykorzystywać środki trwałe amortyzowane wcześniej przez jednego z małżonków. Czy w takim przypadku środki trwałe wniesione aportem mogą być amortyzowane od nowa? Czy można zmienić ich wartość początkową na inną niż wynikająca z ewidencji środków trwałych jednego z małżonków?

 

Przykład

Podatnik prowadzi gabinet lekarski jako osoba fizyczna. Posiada sprzęt specjalistyczny do wykonywania badań, który jest wykazany w ewidencji środków trwałych i w ewidencji wyposażenia. Sprzęt jest w 100% zamortyzowany. Podatnik nie jest czynnym podatnikiem VAT. Podatnik zamierza przekazać sprzęt na własne potrzeby. Za okres około miesiąca sprzęt wniesie do spółki jawnej, której jest wspólnikiem. Jest to spółka dwuosobowa, gdzie jedynymi wspólnikami są małżonkowie.

 

Czy amortyzacja w spółce jawnej musi być kontynuowana?

Na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co do zasady, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną, wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany. Oznacza to konieczność kontynuacji amortyzacji, skoro środek trwały, nawet jeśli w międzyczasie został wycofany ze środków trwałych osoby wnoszącej aport, był amortyzowany.

 

Uwaga! Aport składników majątkowych do spółki wiąże się z obowiązkiem kontynuacji amortyzacji.

W innym stanie faktycznym mamy dwie spółki, które zakładają nową spółkę wnosząc do niej aport w postaci środków trwałych.

 

Przykład

Podatnik posiadał w środkach trwałych jeden samochód ciężarowy będący jego własnością, natomiast z drugiego korzystał na podstawie umowy użyczenia. Na koniec roku zakończył działalność, a od początku nowego roku rozpoczął działalność jako wspólnik spółki cywilnej wraz z osobą użyczającą wspomniany już drugi samochód ciężarowy. W umowie spółki cywilnej jest zapis, że osoba, która wcześniej użyczyła samochód dla jednoosobowej działalności podatnika, wnosi go do spółki cywilnej jako wkład niepieniężny do używania w celu realizacji działalności spółki. Podobnie podatnik wniósł swój samochód ciężarowy jako wkład do używania w celu realizacji działalności spółki. W spółce cywilnej jest także trzecia osoba, która wniosła tylko wkład pieniężny.

Czy w spółce cywilnej należy kontynuować amortyzację samochodu ciężarowego będącego własnością podatnika?

Zgodnie z powoływanymi już przepisami art. 22g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem art. 22g ust. 2-18 u.p.d.o.f., uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

 

a) wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,

b) wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany, wartość określoną zgodnie z art. 19 u.p.d.o.f. - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

 

Z kolei art. 22h ust. 3 i 3d u.p.d.o.f. stanowią, że w przypadku, o którym mowa w art. 22g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., w spółce niebędącej osobą prawną odpisów amortyzacyjnych dokonuje się z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuując metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący aport, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7 u.p.d.o.f.

O tym, czy samochody zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej decydują jej wspólnicy.

Jeśli tak się stanie, to w przypadku samochodu, który był amortyzowany w działalności prowadzonej uprzednio przez jednego ze wspólników, w spółce należy kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot wnoszący aport, z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów.

 

5.Nabycie środka trwałego przez wspólnika od spółki

Częstym zjawiskiem w obrocie gospodarczym jest zakup środka trwałego od spółki, w której podatnik jest wspólnikiem. Środek trwały zazwyczaj jest następnie wykorzystywany w działalności danego przedsiębiorcy i po raz kolejny nasuwa się pytanie, jak rozwiązać sprawę ustalenia wartości początkowej środka trwałego i jego amortyzacji.

 

Przykład 

Spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu oraz wynajmu nieruchomości. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała budynek, który jest przedmiotem najmu i podlega odpisom amortyzacyjnym na zasadach ogólnych. Wspólnik spółki cywilnej zamierza nabyć ten budynek od spółki na własną rzecz do celów prowadzonej przez siebie indywidualnej działalności gospodarczej.

Czy w przypadku zakupu budynku od spółki wspólnik jako przedsiębiorca jednoosobowy będzie musiał kontynuować zasady amortyzacji dokonywane przez spółkę, czy będzie możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji dla budynków używanych?

 

Analizując powstały problem w pierwszej kolejności należy wskazać, że – niestety – cały czas żaden przepis nie normuje zagadnienia transakcji pomiędzy spółką cywilną a jej wspólnikiem. Problem oczywiście może tkwić w tym, że spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego a nawet nie posiada tzw. ułomnej osobowości prawnej właściwej spółkom osobowym prawa handlowego. Jednak z drugiej strony, spółka ma pewną podmiotowość w obrocie gospodarczym (np. jest podatnikiem VAT).

Stąd właśnie należałoby przyjąć, że dopuszczalnym jest aby dokonywane były transakcje pomiędzy spółką cywilną a jej wspólnikami, mało tego w ramach takiej operacji rozliczane są przychody i koszty uzyskania.

 

Pogląd taki został zaprezentowany np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27.06.2014 r. ILPB1/415-332/14-4/TW: „Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez spółkę na uregulowanie należności wynikających z faktur wystawionych przez jej wspólnika (Wnioskodawcę) - w ramach prowadzonej indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów spółki a tym samym dla Wnioskodawcy stosownie do uregulowań zawartych w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bowiem w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego koszty uzyskania przychodów należy oceniać pod względem celowości ich poniesienia w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.” (wprawdzie jest tutaj odwrotny kierunek świadczenie jednak nie powinno mieć to wpływu na wykładnię).

 

Skoro zatem w ramach takich transakcji mogą być rozliczane koszty a amortyzacja to nic innego jak szczególna metoda aktywacji kosztów w czasie to należy sprawdzić czy prawodawca przewidział w tym zakresie jakieś szczególne rozwiązania.

Po analizie przepisów art. 22g i 22h u.p.d.o.f. należy stwierdzić, że inaczej niż w przypadku przekształcenia czy likwidacji spółki cywilnej, dla nabycia środka trwałego przez wspólnika od spółki prawodawca nie przewidział kontynuacji ani żadnej innej szczególnej metody ustalania wartości początkowej i amortyzacji środków trwałych. Stąd właśnie, uważam, że w sytuacji opisanej w przykładzie amortyzacja powinna być dokonywana na zasadach ogólnych a wartość początkowa identyfikowana jest według ceny zakupu. Niestety, należy zaznaczyć że wobec braku stosownych przepisów organy podatkowe mogą mieć zastrzeżenia co do słuszności takiej wykładni więc niezbędnym jest uzyskanie jej potwierdzenia w drodze interpretacji indywidualnej.

 

Uwaga! Do zakupu składnika majątku spółki przez wspólnika nie stosuje się zasad dotyczących kontynuacji amortyzacji. W związku z tym wartość początkową oraz wysokość odpisów amortyzacyjnych ustala się na zasadach ogólnych.

 

6.Ulepszenie środka trwałego i całkowita amortyzacja

Czas trwania amortyzacji jest ściśle uzależniony od danego środka trwałego, tego czy jest używany czy nowy, a także od tego, czy jest użytkowany w trudnych warunkach lub czy jest poddany szybkiemu postępowi technicznemu. Bez względu jednak na to, każdy środek trwały ulegnie w końcu pełnej amortyzacji, a więc odpisy amortyzacyjne zrównają się z wartością początkową. Zazwyczaj w takiej sytuacji, należy zaprzestać dalszej amortyzacji. Co jednak w sytuacji, gdy zamortyzowany w 100% środek trwały poddany zostanie istotnym modyfikacjom?

 

Przykład

Podatnik zakupił używany samochód ciężarowy, zaliczył go do środków trwałych i zamortyzował przez okres 30 miesięcy (stawka 40%). Samochód ten został już zamortyzowany. Obecnie podatnik dokonał nakładów na tym pojeździe, które przewyższają wartość 3500 zł i zwiększają jego wartość początkową.

Z jaką stawką powinien amortyzować nakłady skoro środek trwały już jest zamortyzowany?

 

Zgodnie z wolą ustawodawcy zapisaną w art. 22h ust. 2 u.p.d.o.f., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł u.p.d.o.f. (które nie mają zastosowania w analizowanym przypadku), dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 22i-122k u.p.d.o.f.; metoda taka stosowana jest do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

 

Należy przy tym podkreślić, że przepisy art. 22h ust. 2 u.p.d.o.f. nie mogą być interpretowane w oderwaniu od norm prawnych zapisanych w pozostałych artykułach u.p.d.o.f., również w art. 22g ust. 17 u.p.d.o.f., w którym ustawodawca wskazał w jaki sposób winien zachować się podatnik, który ulepszył środek trwały - jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

 

Podkreślić trzeba, że ustawodawca nie zastrzegł, że ulepszone mogą być tylko te środki trwałe, które nie zostały całkowicie zamortyzowane, ani też, że przepis art. 22g ust. 17 u.p.d.o.f. nie ma zastosowania do takich (zamortyzowanych) środków trwałych.

W konsekwencji tego należy stwierdzić, że nie może być żadnych wątpliwości co do tego, iż podatnik, który ulepszył środek trwały musi stosować właściwą dla tego składnika majątku - ustaloną przed przyjęciem go do używania - metodę amortyzacji bez względu na to, czy ulepszony środek trwały został już całkowicie zamortyzowany czy jeszcze podlega amortyzacji.

Zaprezentowany powyżej pogląd potwierdzają również organy podatkowe; np. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Warszawie w piśmie z 30.08.2004 r., 1MUS-1471/DPD2/423/165/2004/RCh, stwierdził m.in.:

"(...) zgodnie z art. 16h ust. 2 ww. ustawy podatnicy z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 16 i 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem amortyzacji, wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Przepis ten należy stosować zarówno w sytuacji gdy ulepszenie środka trwałego nastąpiło w trakcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, jak również gdy ulepszenie miało miejsce po zrównaniu sum odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową przed ulepszeniem. Poniesione nakłady na ulepszenie środka trwałego nie są bowiem ewidencjonowane jako odrębny środek trwały."

 

Ze względu na to, że kwestia dotyczy ulepszenia i amortyzacji środka trwałego amortyzowanych według stawki ustalanej indywidualnie należy wskazać, że w takiej sytuacji zastosowanie ma, dokładnie, ta metoda, która została opisana powyżej. Wprawdzie w art. 22j u.p.d.o.f. ustawodawca zastrzegł, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż wskazany w tej regulacji, jednak faktycznie nie definiuje okresu amortyzacji lecz wskazuje jaki jest minimalny okres amortyzacji, który w rzeczywistości służy do wyznaczenia stawki, za pomocą której dokonywane są odpisy amortyzacyjne i taka właśnie stawka stosowana jest przy amortyzacji konkretnego środka trwałego. Wobec tego należy stwierdzić, że wysokość stawki amortyzacji nie powinna ulec zmianie nawet wówczas, gdy ulepszony jest całkowicie zamortyzowany środek trwały amortyzowany zgodnie z zasadami art. 22j u.p.d.o.f. (zob. np. interpretacja Izby Skarbowej w Opolu z 26.01.2006 r., PDI-42181/I/23/MC/05).

 

Przykład

Podatnik prowadził działalność gospodarczą od 2012 r. Rozliczał się na zasadzie PKPiR oraz był czynnym podatnikiem VAT. Podatnik zakupił samochód osobowy na kredyt w czerwcu 2009 r. i wprowadził go do środków trwałych firmy. Podatnik zawiesił działalność na 2 lata i zapomniał odwiesić ją w odpowiednim momencie W międzyczasie używał samochodu prywatnie. W styczniu 2017 r. został wyrejestrowany z urzędu. Podatnik zarejestrował ponownie działalność gospodarczą (taką samą jak pierwotnie) i ponownie wprowadził samochód jako środek trwały do firmy.

 

W jaki sposób amortyzować środek trwały, który nie został całkowicie zamortyzowany w poprzedniej działalności gospodarczej?

 

W tym przypadku podatnik powinien kontynuować amortyzację środka trwałego według zasad obowiązujących przed przerwą z uwzględnieniem dokonanych wówczas odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z przepisami art. 22g ust. 12 u.p.d.o.f., m.in. w razie zmiany formy prawnej wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji podmiotu o zmienionej formie prawnej. Zasadę tę stosuje się także w przypadku podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata, jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W sytuacji, gdy przerwa od wyrejestrowania poprzedniej działalności jest krótsza niż 3 lata, zastosowanie mają przytoczone wyżej przepisy. Nie można więc dokonywać ponownej wyceny środka trwałego, ponieważ podatnik powinien kontynuować jego amortyzowanie. W związku z tym, że odpisów amortyzacyjnych można dokonywać tylko w okresie prowadzenia działalności gospodarczej, amortyzację należy kontynuować od momentu przerwania działalności. W takiej sytuacji trzeba też uwzględnić odpisy amortyzacyjne dokonane przed przerwą w działalności i stosować ówczesne zasady.

 

Pamiętaj! Zarówno ulepszenie środka trwałego jak i jego całkowita amortyzacja w poprzedniej działalności są podstawą do tego aby stosować kontynuację działalności. Podobnie wygląda sytuacji w przypadku ulepszenia inwestycji w obcym środku trwałym.

 

(...)