Na początku września 2012 r. inwestor złożył aneks do projektu budowlanego zamiennego. Główna zmiana polega na zmianie podziału na strefy pożarowe poprzez usytuowanie drzwi przeciwpożarowych rozdzielających strefy pożarowe. W stosunku do projektu zlikwidowano drzwi pożarowe oraz luksfery oddzielające część istniejącą od części projektowanej, wydzielono piwnicę budynku wraz z kotłownią jako oddzielną strefę, przez co kondygnacje nadziemne części projektowanej i części istniejącej traktuje się jako jedną strefę. Aneks do projektu posiada uzgodnienia z rzeczoznawcami: BHP, sanitarno-higienicznych i ds. zabezpieczeń ppoż.
Pozostała zmiany to zmiana położenia ścianek działowych, co spowodowało zmianę powierzchni niektórych pomieszczeń, likwidacja szybu dźwigowego na rzecz pomieszczeń gospodarczych.
Z analiz złożonego aneksu do projektu zamiennego wynika, iż jest zgodny z obowiązującymi przepisami.
W jaki sposób Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego powinien zatwierdzić ten aneks do projektu zamiennego?
Czy powinno się zastosować art. 155 k.p.a. i zmienić już wydaną decyzję zatwierdzającą projekt zamienny?
Odpowiedź
Zmiana decyzji zatwierdzającej projekt budowlany zamienny może nastąpić na podstawie art. 155 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) – dalej k.p.a.
Uzasadnienie
Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) – dalej pr. bud. nie zawierają regulacji dotyczących zatwierdzania aneksu do projektu budowlanego zamiennego. Zgodnie z treścią art. 51 ust. 4 pr. bud. po upływie terminu lub na wniosek inwestora, właściwy organ sprawdza wykonanie obowiązku, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 3 pr. bud., i wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na wznowienie robót budowlanych albo - jeżeli budowa została zakończona - o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego.
Natomiast kwestię zmiany ostatecznych decyzji administracyjnych reguluje art. 155 k.p.a. Jak wynika z jego treści, decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. W świetle powołanej regulacji, jednym z warunków zmiany lub uchylenia decyzji w trybie art. 155 k.p.a. jest zatem brak przepisu szczególnego, który takiej zmianie by się sprzeciwiał. Wzruszenie decyzji ostatecznej w trybie art. 155 k.p.a. jest więc możliwe wyłącznie w sprawach, w których ustawodawca przyznał organom pewną swobodę działania. Natomiast w sytuacjach gdy ustawodawca w sposób sztywny i bezwarunkowy, narzuca organom określone rozwiązanie, przepis art. 155 k.p.a. nie znajduje zastosowania. Przepisem o takim właśnie charakterze jest art. 51 ust. 1 pkt 1 pr. bud. Jest to niewątpliwie przepis szczególny, sprzeciwiający się uchyleniu lub zmianie, na podstawie art. 155 k.p.a., decyzji nakazującej rozbiórkę – zob. wyrok WSA z dnia 22 marca 2011 r., VII SA/Wa 2516/10.
Podobnie należy przyjąć, że nie jest możliwa zmiana decyzji wydanej w oparciu o art. 51 ust. 1 pkt 3 pr. bud., gdyż ma ona charakter związany. Natomiast dopuszczalna jest zmiana, w trybie art. 155 k.p.a., decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na wznowienie robót budowanych wydanej na mocy przepisu art. 51 ust. 4 pr. bud. Jednakże, aby decyzja w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na wznowienie robót budowanych mogła być zmieniona w powyższym trybie, potrzebna jest zgoda wszystkich stron, przy równoczesnym dokonaniu przez właściwy organ oceny, czy za rozstrzygnięciem z art. 155 k.p.a. przemawia słuszny interes strony lub interes społeczny.