J.Z. zgłosiła do właściwego inspektora sanitarnego podejrzenie zachorowania na chorobę zawodową: zmęczeniowe złamanie palca III ręki prawej. Wcześniej składała zawiadomienie w sprawie wystąpienia innych chorób zawodowych, w szczególności zespołu cieśni nadgarstka. W związku z tym zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia choroby zawodowej. J.Z. została skierowana na badania. J.Z. zgłosiła następnie podejrzenie choroby zawodowej w postaci przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy: zmęczeniowe złamanie kości.
Stwierdzenie choroby zawodowej: poznaj prawa pracownika i obowiązki pracodawcy - czytaj tutaj>>
Brak choroby zawodowej
W orzeczeniu lekarskim Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy stwierdził jednak brak podstaw do rozpoznania u badanej chorób zawodowych. J.Z. nie zgodziła się z tym orzeczeniem i domagała się przeprowadzenia ponownego badania lekarskiego. W Instytucie Medycyny Pracy również stwierdzono brak podstaw do rozpoznania u niej choroby zawodowej.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wydał decyzję, w której stwierdził brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy: zmęczeniowe złamanie kości.
Organ podkreślił, że pierwszy udokumentowany wpis dotyczący zmęczeniowego złamania kości pojawił się w dokumentacji J.Z. po 7 latach od zakończeniach pracy zawodowej. Poza tym IMP nie stwierdził u badanej wystąpienia zmęczeniowego złamania kości. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Zobacz procedurę w LEX: Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej państwowemu inspektorowi sanitarnemu oraz okręgowemu inspektorowi pracy >
Stwierdzanie choroby zawodowej
J.Z. wniosła skargę do WSA w Gorzowie Wielkopolskim, ale sąd administracyjny ją oddalił. Sąd przypomniał, że aby stwierdzić chorobę zawodową należy po pierwsze rozpoznać wystąpienie choroby jako jednostki, a po drugie – ustalić, czy osoba badana pracowała w warunkach narażających ją na tę chorobę. Wówczas można domniemywać, że pracownik cierpi na chorobę zawodową. Zgodnie z art. 235(2) Kodeksu pracy rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.
Sprawdź w LEX: Czy dolegliwości alergiczne związane z narażeniem na detergenty można uznać za chorobę zawodową pracownika? >
Dla ustalenia, że dane schorzenie to choroba zawodowa należy ustalić, czy znajduje się ono w wykazie chorób zawodowych. Następnie należy zweryfikować istnienie związku przyczynowo-skutkowego między objawami choroby a warunkami pracy. Związek musi być stwierdzony albo jako okoliczność bezsporna albo istnieć z wysokim prawdopodobieństwem – wskazał sąd.
Zmęczeniowe złamanie kości
Sąd administracyjny podkreślił, że zmęczeniowe złamanie kości jest wyszczególnione pod pozycją 19.6 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych. Przyjmuje się, że udokumentowane objawy tej choroby muszą wystąpić do roku od zakończenia pracy, aby móc uznać, że pracownik cierpiał na chorobę zawodową. Tymczasem skarżąca dopiero po 7 latach od zakończenia pracy zgłaszała objawy związane z tym schorzeniem. Takie wpisy zostały odnotowane w dokumentacji dopiero w 2016 r., a J.Z. pracę zakończyła w 2009 r. – wskazał WSA. Należało stwierdzić, że skarżąca nie wykazała, by cierpiała na chorobę zawodową. Decyzje w sprawie zapadły w oparciu o orzeczenia lekarskie, które jednoznacznie stwierdzały, że u badanej nie wystąpiła choroba zawodowa.
WSA zaznaczył, że orzeczenia lekarskie, które były wydawane w sprawie stwierdzenia chorób zawodowych, były w sprawie wiążące. Należy bowiem uznać, że orzeczenie lekarskie dotyczące stwierdzenia choroby zawodowej jest opinią, o jakiej mowa w art. 84 § 1 k.p.a. Orzeczenia zgromadzone w sprawie zostały właściwie ocenione przez organy – uznał sąd.
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 20.11.2019 r., II SA/Go 583/19, LEX nr 2749218.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
