Ustawa o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska ma na celu dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 7 marca 2018 r. (sygn. akt K 2/17), stwierdzającego niezgodność z Konstytucją art. 129 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

Zakwestionowany przepis wskazywał, że z roszczeniem o wykupienie nieruchomości lub jej części bądź o odszkodowanie za poniesioną szkodę można wystąpić w czasie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. Po tym terminie roszczenia wygasały. TK uznał, że termin 2-letni narusza standard ochrony wywodzący się z Konstytucji, bo jest za krótki.

Zaplanowanie wydatków samorządu, Skarbu Państwa i innego podmiotu

Ustawa ma zastąpić dotychczasowy termin 2–letni terminem wynoszącym 3 lata (art. 1 ustawy). Zakłada się, że termin ten nie będzie stał na przeszkodzie skutecznemu dochodzeniu przez uprawnionych przyznanych im prawem roszczeń i jednocześnie pozwoli efektywnie oszacować i zaplanować wydatki, które wedle art. 134 oraz art. 136 ust. 2 P.o.ś. muszą być uwzględnione odpowiednio w budżetach jednostek samorządu terytorialnego lub Skarbu Państwa albo w planach finansowych podmiotów, których działalność doprowadziła do ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania.

Czytaj też: NIK: Gminy gardzą spadkami

Zobacz też w LEX:

Ustawowe roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego oraz o wykup nieruchomościpo wybudowaniu na niej urządzeń infrastruktury technicznej

Roszczenia z tytułu wzrostu lub spadku wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – analiza wybranych zagadnień prawnych