Ustawa za osoby ze szczególnymi potrzebami uznaje osoby, które ze względu na swoje cechy zewnętrzne lub wewnętrzne, albo ze względu na okoliczności, w których się znajdują, muszą podjąć dodatkowe działania lub zastosować dodatkowe środki w celu przezwyciężenia barier, które uniemożliwiają lub utrudniają im udział w różnych sferach życia na zasadzie równości z innymi osobami.

Co to są bariery w rozumieniu ustawy o zapewnianiu dostępności?

Ustawa określa środki znoszące lub niwelujące bariery wyłącznie w odniesieniu do jednostek sektora finansów publicznych i podmiotów finansowanych ze środków publicznych.

Za bariery ustawa uznaje przeszkody lub ograniczenia architektoniczne, cyfrowe lub informacyjno-komunikacyjne, które uniemożliwiają lub utrudniają osobom ze szczególnymi potrzebami udział w różnych sferach życia na zasadzie równości z innymi osobami.

 

Dostępność architektoniczna, cyfrowa oraz informacyjno-komunikacyjna to, zgodnie z ustawą, dostępność spełniająca wymagania uniwersalnego projektowania i racjonalnych usprawnień w rozumieniu Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych.

 

Czytaj też: Kobieta w ciąży zaskarży urząd za schody, jak nie znikną, będzie kara

 

Rada i Fundusz Dostępności

Za koordynację zapewnienia dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami odpowiadać będzie minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, przy którym działać będzie Rada Dostępności.

Ustawa wprowadza przepisy dotyczące certyfikacji dostępności, dostępu alternatywnego oraz postępowania skargowego w sprawie braku zapewnienia dostępności architektonicznej lub informacyjno-komunikacyjnej. Ustawa tworzy Fundusz Dostępności, jako państwowy fundusz celowy na realizację zadań polegających na wsparciu działań w zakresie zapewniania dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami lub jej poprawy.

 

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Wyjątkiem są przepisy odnoszące się do certyfikacji dostępności, które wchodzą w życie po upływie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia, a także przepisy dotyczące umów zawieranych z wykorzystaniem środków publicznych, postępowania skargowego oraz prawa do przedstawiania informacji na podstawie art. 12 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, które wejdą w życie po upływie 24 miesięcy od dnia ogłoszenia.