Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych wniósł o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec radcy prawnego M. W. obwinionego o to, że:

  • pomimo zawieszenia na jego wniosek prawa do wykonywania zawodu na podstawie uchwały Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w trakcie pełnienia funkcji Dyrektora Izby Skarbowej wielokrotnie sporządzał odwołania od decyzji Urzędów Skarbowych, decyzji Dyrektora Izby Skarbowej, pism procesowych, skarg do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, skarg kasacyjnych zmierzających do zakwestionowania rozstrzygnięć wydanych przez organy podatkowe.
  •  działał w ten sposób na szkodę interesu publicznego polegającego na naruszeniu organów podatkowych na utratę zaufania społecznego, a także ułatwieniu osobom uprawnionym do wystawiania dokumentów związanych z działalnością przedsiębiorstwa „B.”
  • uchybił w związku z tym art. 6 i art. 30 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, polegające na naruszeniu zasad wykonywania zawodu radcy prawnego

 

Wyrokiem Sądu Okręgowego w październiku 2014 r. obwiniony został uznany winnym popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 231 § 2 k.k. , czyli . Za ten czyn obwiniony został skazany na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, którą sąd warunkowo zawiesił na okres 2 lat tytułem próby oraz orzekł karę grzywny.

Sąd I instancji wyrzuca z zawodu

Sąd dyscyplinarny samorządu radcowskiego uznał M. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. naruszenia zasad wykonywania zawodu radcy prawnego oraz zasad uczciwości i rzetelności wymaganych przy wykonywaniu zawodu zaufania publicznego. Wymierzył mu karę pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego i obciążył radcę prawnego.

Odwołanie od orzeczenia złożył obwiniony oraz jego obrońca.

 

Postępowanie cywilne po nowelizacji. Komentarz dla pełnomocników procesowych i sędziów

Bartosz Karolczyk

Sprawdź  

Dwukrotne uchylenie orzeczenia

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Krajowej Izby Radców Prawnych w Warszawie 9 czerwca 2016 r., uchylił zaskarżone orzeczenie i przekazał sądowi I instancji sprawę do ponownego rozpoznania.

Czytaj:  Izba Dyscyplinarna SN: Zero punktów szkoleniowych - radca musi ponieść karę>>

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych wymierzył obwinionemu karę pieniężną w wysokości 25 tys. zł wraz z zakazem wykonywania patronatu na okres lat pięciu Odwołanie od orzeczenia wniósł Minister Sprawiedliwości, na niekorzyść obwinionego. Minister miał zastrzeżenia do kary dyscyplinarnej.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej obwinionemu kary w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia winy.

Minister wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie obwinionemu kary pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego.

Orzeczeniem z 27 lutego 2019 r. Wyższy Sąd Dyscyplinarny Krajowej Izby Radców Prawnych uchylił ponownie zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Okręgowemu Sądowi Dyscyplinarnemu OIRP.

Kasacja obrońcy - niezasadna

Skargę na orzeczenie WSD Krajowej Izby Radców Prawnych wywiódł obrońca obwinionego.

Sąd Najwyższy w Izbie Dyscyplinarnej jej nie uwzględnił, lecz z innych przyczyn niż WSD. Nie podzielił zarzutu skarżącego, jakoby Ministrowi Sprawiedliwości nie przysługiwało uprawnienie do zaskarżenia orzeczenia okręgowego sądu dyscyplinarnego działającego przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych.

Ministrowi Sprawiedliwości, z uwagi na jego rolę wobec samorządu radcowskiego, określoną art. 5 ust. 3 ustawy o radcach prawnych, przysługuje w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności dyscyplinarnej radców prawnych szerszy zakres uprawnień, niż przyznany stronom tego postępowania - podkreślił sędzia sprawozdawca Tomasz Przesławski.

Minister nie ma ograniczeń w możliwości zaskarżenia wyroku sądu dyscyplinarnego I instancji, w tym podjętego w trybie konsensualnym.

Co więcej -- Izba Dyscyplinarna zgodziła się, że słusznie uchylono orzeczenie z powodu wadliwie odczytanego art. 442 § 3 k.p.k. w zakresie odpowiedzialności dyscyplinarnej radców prawnych, w zw. z art. 74¹ ustawy o radcach prawnych. W sytuacji gdy radca prawny odpowiada w postępowaniu dyscyplinarnym za czyn, który stanowi przestępstwo, za które został uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem przez sąd powszechny.

Czyn nie wymaga dowodzenia

Jak ocenił to sędzia sprawozdawca, nie może budzić wątpliwości, że w tym wypadku, gdy radca prawny popełnił przestępstwo, co zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu powszechnego, fakt popełnienia przez niego przewinienia dyscyplinarnego jest oczywisty i nie wymaga dodatkowego dowodzenia poprzez powielanie przez sąd dyscyplinarny postępowania dowodowego. Czynienie przez sąd dyscyplinarny odrębnych ustaleń w zakresie winy radcy prawnego jest zbędne i wystarczy w tej mierze odwołanie się do zapadłego już prawomocnego wyroku skazującego, wydanego przez sąd powszechny.

Może natomiast być niezbędne poczynienie dodatkowych ustaleń w związku z koniecznością orzeczenia kary dyscyplinarnej. Okręgowy sąd dyscyplinarny powinien teraz rozważyć potrzebę ewentualnego przeprowadzenia dowodów, które mogą mieć wpływ na rozstrzygnięcie o karze dyscyplinarnej, w kontekście argumentacji zawartej w uzasadnieniu odwołania Ministra Sprawiedliwości - dodał SN.

Sygnatura akt II DSI 46/20, orzeczenie z 9 października 2020 r.

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.