Zdaniem autorki, analiza przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, dotyczących strategicznej oceny oddziaływania na środowisko gminnych aktów planowania przestrzennego, wykazuje szereg wątpliwości interpretacyjnych, które wynikają z nieuwzględnienia przez ustawodawcę specyfiki procedur planistycznych. Wątpliwości te nie mogą jednak prowadzić do ograniczania udziału społeczeństwa. Możliwość wypowiedzenia się co do prognozy oddziaływania na środowisko jest bowiem kluczowym elementem partycypacji społecznej w tym zakresie.
Dwutorowa, na gruncie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, procedura składania uwag i wniosków będzie niewątpliwie powodować liczne problemy praktyczne. Trudno jednak na tle obowiązujących przepisów dokonać innej wykładni, która byłaby zgodna z zasadami wykładni celowościowej i funkcjonalnej. Zasadne będzie więc wyraźne wprowadzenie do obowiązującego systemu prawnego norm pozwalających na określenie zakresu obu postępowań. Autorka uważa, że de lege ferenda należy postulować rozszerzenie zakresu przedmiotowego uwag i wniosków dopuszczonych na gruncie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym również co do szeroko rozumianych zagadnień środowiskowych (zgodnie z zakresem określonym w ustawie o udostępnianiu informacji o środowisku) i następnie składanie ich i rozpatrywanie w jednej procedurze (procedurze planistycznej).
Więcej >>>Środowiskowe aspekty uprawnień społeczeństwa w sporządzaniu studiów uwarunkowań i planów miejscowych - "Samorząd Terytorialny" numer 5 z 2010 r.