Sprawa dotyczy obywatela Francji, którego ojciec został oskarżony o sprzeniewierzenie poważnego majątku należącego do spółki, którą zarządzał. Już po jego śmierci sąd kasacyjny przekazał z powrotem sprawę do sądu karnego w celu rozstrzygnięcia powództwa cywilnego o odszkodowanie. Krajowy sąd kasacyjny stwierdził, iż sąd apelacyjny wcześniej uznał winę oskarżonego. Sąd karny nakazał skarżącemu – jako spadkobiercy oskarżonego – zapłatę odszkodowania cywilnego, uznając przy tym winę jego ojca za zarzucane mu czyny.
Trybunał uznał ten stan rzeczy za sprzeczny z prawem do rzetelnego procesu i zasadą domniemania niewinności (art. 6 Konwencji o prawach człowieka). Sąd krajowy de facto uznał winę ojca skarżącego już po jego śmierci, co samo w sobie jest sprzeczne ze standardami rzetelnego procesu w sprawach karnych. Odpowiedzialność cywilna skarżącego była zaś bezpośrednią konsekwencją pośmiertnego uznania winy jego ojca. Nie można tu więc mówić o zachowaniu jakiejkolwiek zasady równości broni pomiędzy stronami postępowania, ponieważ skarżący w ogóle nie był stroną postępowania karnego przeciwko jego ojcu i nie dysponował możliwościami obrony swojej pozycji czy też zaskarżenia wysokości zasądzonego odszkodowania. Poza tym ojciec skarżącego zmarł przed wydaniem wyroku skazującego w sprawie karnej przeciwko niemu, a więc przed momentem ostatecznego stwierdzenia jego winy. Wypowiedź sądu krajowego, w której sąd stwierdza po śmierci oskarżonego, iż ten był winien zarzucanych mu czynów, jest zatem jednoznacznie sprzeczna z zasadą domniemania niewinności z art. 6 ust. 2 Konwencji.
Trybunał przyznał skarżącemu w związku naruszeniem art. 6 Konwencji 10 000 euro tytułem doznanej krzywdy moralnej oraz zasądził zwrot poniesionych kosztów i wydatków.
Wyrok ten jest spójny z ustaloną linią orzeczniczą Trybunału dotyczącą standardów rzetelnego postępowania sądowego w sprawach karnych. Zasady równości broni i domniemania niewinności stanowią absolutny fundament procesu karnego i muszą przenikać wszystkie procedury i decyzje, które pojawiają się w ramach tego procesu.
Tak wynika z wyroku Trybunału z 12 kwietnia 2012 r. w sprawie nr 18851/07, Lagardere przeciwko Francji.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line