Trzy skargi przeciwko Polsce zostały wniesione przez rodziców przewlekle chorych i wymagającej stałej opieki dzieci. Wszystkie trzy orzeczenia można już nazwać "standardowymi", gdyż zarówno stan faktyczny, jak i rozstrzygnięcia Trybunału są analogiczne i powtarzalne. W latach 2000-2002 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych umożliwiał skarżącym przejście na tzw. emeryturę EWK, czyli uzyskanie świadczenia - o charakterze wcześniejszej emerytury - przysługującego osobom opiekującym się swymi przewlekle chorymi i wymagającymi stałej opieki dziećmi. Skarżący w związku z tym rezygnowali ze swego dotychczasowego zatrudnienia, a otrzymywana emerytura stawała się ich jedynym źródłem dochodu. Po roku lub dwóch ZUS uchylał swoją decyzję o przyznaniu emerytury EWK z natychmiastowym skutkiem zaprzestania wypłaty świadczenia. Skarżący - którzy pozostawali najczęściej bez środków do życia i byli uzależnieni od pomocy rodziny - zarzucili, iż ten stan rzeczy naruszał prawo do poszanowania własności, chronione w art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o prawach człowieka.
