Rehabilitację da się pogodzić z wykonywaniem obowiązków sędziego

SN: Rehabilitację da się pogodzić z wykonywaniem obowiązków sędziego

Źródło: iStock

Wniosek sędziego o udzielenie urlopu dla poratowania zdrowia nie został uwzględniony przez ministra sprawiedliwości. Powodem był argument, że oczekiwanie na zabieg operacyjny nie jest wystarczającą przesłanką do skorzystania z takiego świadczenia. Sąd Najwyższy umorzył postępowanie po wniesieniu zażalenia na decyzję, twierdząc - wbrew opinii sędziego, że – odwołanie przestało być aktualne.

Spór wynikał z decyzji ministra sprawiedliwości, który odmówił sędziemu Katarzynie R. (dane zmienione) udzielenia płatnego urlopu dla poratowania zdrowia.

Skierowanie na operację

W uzasadnieniu decyzji minister wyjaśnił, że w przypadku odwołującej się nie zostały spełnione przesłanki z art. 93 par. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych. Chodziło o to, że przedłożone dokumenty nie wskazywały na konieczność powstrzymania się od służby przez blisko pięć miesięcy, zaś z przedstawionego zaświadczenia lekarskiego wynikało wprawdzie, że sędzia została zakwalifikowana do kolejnego zabiegu operacyjnego, ale nie było w tym wypadku podstaw, żeby jego termin uznać za pewny.

W ślad za orzecznictwem przyjęto, że oczekiwanie na zabieg operacyjny nie jest wystarczającą przesłanką udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia. Przedłożona dokumentacja medyczna nie zawierała również dokładnych informacji co do przebiegu planowanej rehabilitacji, stąd nie można było ustalić, że rehabilitacji nie da się pogodzić z wykonywaniem obowiązków sędziego.

Choroba przewlekła, sędzia nie wróciła

Jednocześnie zwrócono uwagę, że sędzia choruje od dłuższego czasu i z pewnością dokumentację medyczną posiada, zaś składając po raz piąty podobny wniosek, ma świadomość konieczności udokumentowania swoich twierdzeń. Ponadto, nie znaleziono podstaw do uzasadnionego przekonania, że podjęte leczenie będzie efektywne i zapewni sędziemu możliwość powrotu do pełnienia służby.

Od czasu powołania na stanowisko sędziego minister sprawiedliwości trzykrotnie udzielił sędzi płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w związku z leczeniem w obrębie prawego stawu skokowego. Każdorazowo udzielenie urlopu poprzedzały pozytywne rokowania co do powrotu sędzi do służby po zakończonym leczeniu stwierdzone zaświadczeniami lekarskimi. Mimo to, sędzia nie powróciła do orzekania. Wskazuje to, że cel dotychczas udzielonych urlopów dla poratowania zdrowia nie został osiągnięty i nie ma pewności, że zostanie osiągnięty także obecnie.

W tej sytuacji uznano za niewystarczające samo stwierdzenie w zaświadczeniu lekarskim, że sędzia rokuje powrót do pracy.

Odwołanie od decyzji ministraW odwołaniu z 22 maja 2025 r. od decyzji ministra sprawiedliwości o odmowie udzielenia płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, sędzia R. zarzuciła naruszenie przepisów prawa. Argumentem był fakt, że z przedłożonej dokumentacji lekarskiej, w tym zaświadczenia lekarskiego, nie wynika, że zalecone leczenie operacyjne będzie efektywne i zapewni sędziemu możliwość powrotu do pełnienia służby, w sytuacji gdy przesłanką do udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia jest jedynie pozytywne rokowanie zaplanowanego leczenia dla powrotu do pełnienia służby. Dokumenty nie wskazują zaś na konieczność powstrzymywania się od służby przez blisko pięć miesięcy, w sytuacji gdy przedłożone zaświadczenia lekarskie sumarycznie właśnie taki okres powstrzymywania się od służby unaoczniają. Podkreślono również, że rehabilitacja to jedynie część okresu wnioskowanego urlopu i musi poprzedzić ją obligatoryjna rekonwalescencja, której długości ze stuprocentową pewnością nie sposób przewidzieć.

Pismem z dnia 27 sierpnia 2025 r. prezes sądu rejonowego w B. zawiadomił, że odwołująca się powróciła do pełnienia urzędu, uzyskując zdolność do pracy stwierdzoną przez lekarza medycyny pracy.

W piśmie do sądu z 23 września 2025 r. skarżąca wskazała, iż jej odwołanie jest aktualne.

Sąd Najwyższy umarza sprawę

Zdaniem sędziego sprawozdawcy Oktawiana Nawrota nie ma racji skarżąca, że jej odwołanie pozostaje aktualne, skoro odpadły przyczyny wnioskowania o płatny urlop dla poratowania zdrowia, a także te, na których oparto ocenę decyzji ministra sprawiedliwości.

Nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, że odwołanie skarżącej zostałoby uwzględnione, to po ponownym rozpoznaniu sprawy przez ministra sprawiedliwości, również zapadłaby decyzja odmowna, bo przyczyny udzielenia urlopu przestały być aktualne.

Postanowienie Sądu Najwyższego z 1 października 2025 r., sygnatura akt I NO 17/25

Nowość