Izba Dyscyplinarna: Przemoc w obronie własnej, radca prawny bez kary

Radca prawny, który naruszył nietykalność poszkodowanej, nie poniesie kary. Sądy dyscyplinarne uznały, że zarzuty o napaści, znieważenie, groźby i niszczenie mienia były odpowiedzią na bezprawne filmowanie, i rodzajem obrony koniecznej. Izba Dyscyplinarna SN uznała, że zaskarżone orzeczenie jest prawidłowe, a odstąpienie od wymierzenia kary - adekwatne.

Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego rozpoznała w czwartek, 18 listopada br., kasację pełnomocnika pokrzywdzonej od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w sprawie odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego Krzysztofa D. z Leszna Górnego. 

Czytaj: 
TSUE: Polska ma zawiesić Izbę Dyscyplinarną SN>>
TSUE: Milion euro kary dziennie za niezawieszenie Izby Dyscyplinarnej>>

Radca został postawiony przed sądem dyscyplinarnym Okręgowej Izby Radców Prawnych w Wałbrzychu ze skargi osoby, której nietykalność cielesną naruszył. Kobieta poszkodowana atakiem obwinionego filmowała go telefonem w czasie kłótni rodzinnej. A zarzuty dotyczyły napaści, znieważenia, gróźb i niszczenia mienia.

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uniewinnił obwinionego od większości zarzutów, a w odniesieniu do jednego wymierzył karę upomnienia.

Sąd dyscyplinarny stwierdził, że radca prawny naruszył art. 11 Kodeksu etyki zawodowej, który stanowi, że radca prawny obowiązany jest dbać o godność zawodu nie tylko przy wykonywaniu czynności zawodowych, ale również w działalności publicznej i w życiu prywatnym. Zaś naruszeniem godności zawodu radcy prawnego jest w szczególności takie postępowanie radcy prawnego, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego.

Poznaj LEX Kompas Orzeczniczy, który zawiera ponad 2400 gotowych analiz orzeczeń w formie linii orzeczniczych >

Odstąpienie od kary

Od orzeczenia sądu I instancji obwiniony wniósł apelację do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego przy Krajowej Izbie Radców Prawnych, wyjaśniając, dlaczego stracił nad sobą panowanie.

Sąd II instancji zmienił orzeczenie, w taki sposób, że odstąpił od wymierzenia kary radcy, uznając, że obwiniony działał w obronie koniecznej i miał uzasadnione powody, aby wymusić na kobiecie zaprzestanie filmowania.

Kasacja pełnomocnika pokrzywdzonej - oddalona

Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego utrzymała zaskarżone orzeczenie WSD w mocy i kasację pokrzywdzonej - oddaliła. Dlatego że - zdaniem sądu - nie doszło do rażącego naruszenia prawa materialnego. Jak stwierdził w ustnym uzasadnieniu sędzia sprawozdawca Adam Tomczyński, kasacja była niezasadna i nieprawidłowo sporządzona.

Pobierz wzór dokumentu w LEX: Rejestr czynności przetwarzania danych osobowych dla kancelarii radcy prawnego/adwokackiej >

- Argumenty Wyższego Sądu Dyscyplinarnego o działaniu w obronie koniecznej wydają się zbyt daleko idącą tezą - powiedział sędzia Tomczyński. - Jednak Sąd Najwyższy naprawia tylko rażące błędy popełnione przez sąd II instancji, a tych nie mógł się dopatrzeć. Sądy samorządów prawniczych samodzielnie oceniają stopień winy, a brak wymierzenia kary wydaje się najbardziej adekwatny.

Sygnatura akt II DK 115/21, postanowienie z 18 listopada 2021 r.