15 sierpnia weszła w życie ustawa o obywatelstwie polskim. Zmiany są bardzo korzystne dla cudzoziemców. Wystarczy, że spełnią oni określone ustawowo warunki, uzyskają niemal automatycznie polskie obywatelstwo. W nowej ustawie wprowadzono przy tym najkrótszy okres rezydencji wymagany przy naturalizacji w porównaniu do innych krajów UE, który to okres jest jeszcze krótszy w wypadku uchodźców, cudzoziemców pochodzenia polskiego oraz małżonków obywateli polskich. Co więcej, w świetle nowych przepisów od cudzoziemców nie będzie można żądać zrzeczenia się obywatelstwa innego państwa, co dotąd było jednym z ważniejszych powodów powstrzymywania się cudzoziemców przed naturalizacją. Z drugiej strony jednak, w nowej ustawie określono pewne warunki utrudniające nabycie obywatelstwa (nie dotyczą uprzywilejowanych kategorii cudzoziemców), takie jak konieczność wykazania się posiadaniem środków na utrzymanie bez konieczności korzystania z pomocy społecznej, jak też znajomością języka polskiego. Nie sprecyzowano jednak, na jakim poziomie.
Już teraz jednak można się spodziewać, że - z uwagi na bardziej obiektywny charakter przesłanek - to instytucja uznania za obywatela polskiego przez wojewodę, nie zaś nadania obywatelstwa przez prezydenta, będzie główną ścieżką nabywania obywatelstwa w Polsce.
Ważną nowością w ustawie jest ponadto wprowadzenie możliwości przywrócenia obywatelstwa polskiego osobom, które utraciły je przed dniem 1 stycznia 1999 r. na mocy poprzednio obowiązujących przepisów. Będzie to miało duże znaczenie dla tych osób, których pozbawiono obywatelstwa z przyczyn politycznych. Decyzje o przywróceniu obywatelstwa będzie podejmował minister spraw wewnętrznych.                                     

Źródło: ustawa o obywatelstwie polskim z 2 kwietnia 2009 r., Dziennik Ustaw z 14 lutego 2012 r., nr 161, "Biuletyn Migracyjny"