Chodzi o postępowanie wznowieniowe po wyroku wydanym przez zlikwidowaną 15 lipca 2022 roku Izbę Dyscyplinarną Sądu Najwyższego. Izba ta 12 marca 2020 r. utrzymała w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego I instancji, który złożył z urzędu sędziego Andrzeja P. (dane zmienione; sygn. akt II DSS 10/19).
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny 9 kwietnia 2019 r. uznał Andrzeja P., sędziego Sądu Rejonowego w K., za winnego tego, że wielokrotnie napastował swoją asystentkę m.in :
- w okresie od lata 2010 r. do 30 listopada 2011 r. nadużywając stosunku zależności wielokrotnie doprowadził swoją asystentkę do poddania się innym czynnościom seksualnym,
- jesienią 2010 r. w pokoju gościnnym Sądu Rejonowego w K. przez podstęp, polegający na zwabieniu pokrzywdzonej pod pretekstem przekazania jej lekarstw, doprowadził ją do poddania się innej czynności seksualnej, rzucając ją na kanapę, a następnie kładąc się na niej,
- w listopadzie 2010 r. na basenie kąpielowym w O. , gdy kobieta przebywała tam z dziećmi doprowadził pokrzywdzoną do poddania się innej czynności seksualnej, dotykając jej łona.
Tym samym sędzia uchybił godności urzędu sędziego, przyjmując, że zostało ono popełnione w warunkach czynu ciągłego, tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 107 par. 1 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych.
Kara więzienia i złożenie z urzędu
Izba Dyscyplinarna SN zaznaczyła w pierwszej kolejności, iż Andrzej P. został prawomocnie skazany za przestępstwo umyślne przez sąd karny na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata, grzywnę i wypłatę zadośćuczynienia dla poszkodowanej w wysokości 12 tys. zł. Sąd powszechny uznał, że Izba Dyscyplinarna wskazała, że jest związana prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie, który orzekł o winie sędziego. I że był on sprawcą przestępstwa, a więc w świetle prawa jest osobą skazaną na karę kryminalną.
- W przypadku wydania prawomocnego wyroku skazującego, samodzielność jurysdykcyjna sądu dyscyplinarnego w zakresie własnych ustaleń ograniczona zostaje do tych części stanu faktycznego, które wykraczają poza znamiona konkretnego czynu – dodała Izba Dyscyplinarna. Zatem - na gruncie postępowania dyscyplinarnego oznacza to, iż wydanie wyroku skazującego przez sąd karny ogranicza niezależność sądu dyscyplinarnego tylko do stosowania innych kryteriów kwalifikacji tego samego czynu zabronionego.
Wznowienie postępowania w SN
Obrońcy sędziego Andrzeja P. złożyli od wyroku Izby Dyscyplinarnej odwołania. Domagali się wznowienia postępowania.
Izba Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego 11 stycznia br. rozpoznała te odwołania i przychyliła się do nich. Postanowiła wznowić postępowanie dyscyplinarne zakończone wyrokiem prawomocnym 12 marca 2020 r. , a także – uchylić ten wyrok.
Zmieniono jedynie opis jednego czynu sędziego Andrzeja P.: "wbrew woli pokrzywdzonej położył ją na łóżku, a następnie położył się na niej rozebrany do naga".
W zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego obwinionemu przyjęto art. 107 par. 1 pkt. 5 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych. Stanowi on, że sędzia odpowiada dyscyplinarnie za przewinienia służbowe (dyscyplinarne), w tym za uchybienie godności urzędu.
W sprawie orzekali: SSN Barbara Skoczkowska, SSN Zbigniew Korzeniowski oraz SSN Wiesław Kozielewicz ( sprawozdawca).
Postanowienie Izby odpowiedzialności Zawodowej SN z 11 stycznia 2024 r., sygn. akt II ZO 5/23
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
