Podstawowym celem ustawy jest zwiększenie poziomu wydatkowania środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej oraz ze środków pochodzących z Mechanizmu Finansowego EOG 2009-2014 oraz Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy, a do tego może się przyczynić zwiększenie zainteresowania Funduszem. Jeżeli środki Funduszu będą wykorzystywane właściwie i zgodnie z przeznaczeniem, przyczynią się one do realnego zwiększenia możliwości inwestycyjnych gmin i ich związków, a także powiatów i ich związków (inwestorów).

Zdaniem projektodawców, zmiana ustawy może wpłynąć na rozwój społeczno-gospodarczy nie tylko regionów posiadających zdolności i możliwości inwestycyjne, ale również na te obszary kraju, które dopiero nabywają doświadczenia w wykorzystywaniu środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, zważywszy, że docelowym adresatem kredytów udzielanych przez Fundusz są inwestorzy, którzy realizują małe i średnie projekty współfinansowane ze środków europejskich.

Zwiększenie wykorzystania środków Funduszu ma wpłynąć nie tylko na ilość projektów, które mogą być realizowane w ramach programów operacyjnych, ale również na ich jakość. Uczynienie z Funduszu instrumentu łatwiej dostępnego ma się przyczynić do poprawy efektywności i skuteczności wsparcia udzielanego jednostkom samorządu terytorialnego i ułatwić im podejmowanie decyzji o realizacji inwestycji komunalnych. Fundusz został stworzony jako instrument pomocniczy do wdrażania funduszy strukturalnych. Jego pełniejsze wykorzystanie pozwoli na przygotowanie projektów, które będą kompletne i poprawne oraz zgodne z celami określonymi w programach operacyjnych.

Ustawa zakłada rozszerzenie katalogu kosztów przygotowania dokumentacji niezbędnej do przygotowania projektów inwestycji komunalnych. Katalog kosztów obejmuje również koszty przygotowania:
- dokumentacji przetargowej,
- dokumentacji związanej z ocenami oddziaływania na środowisko,
- dokumentacji przyrodniczej (w szczególności planów ochrony gatunków i siedlisk, inwentaryzacji przyrodniczej, opisu stanu istniejącego w tym zakresie wraz z analizą potrzeb oraz analizą opcji, wykonywaną przy sporządzaniu tej dokumentacji),
- biznes planu,
- map lub szkiców lokalnych sytuujących inwestycję.

Ponadto z Funduszu mają być pokrywane wydatki poniesione na opłaty związane z koniecznością uzyskania niezbędnych rozstrzygnięć administracyjnych na etapie przygotowania inwestycji.

Istotna zmiana wiąże się z podwyższeniem kwoty kredytu. Bank Gospodarstwa Krajowego ma udzielać preferencyjnych kredytów w wysokości nieprzekraczającej 80% zaplanowanych kosztów netto przygotowania dokumentacji, bez uwzględnienia podatku od towarów i usług, jednak nie więcej niż 1.000.000 zł. Dotychczas funkcjonująca maksymalna kwota udzielanego kredytu ze środków Funduszu (500.000 zł) była zbyt niska i niewystarczająca, stąd niewielkie zainteresowanie instrumentami Funduszu.

Precyzyjnemu określeniu ulega podział zysku w planie finansowym Funduszu przeznaczanego w danym roku na poszczególne cele, tj. na zwiększenie Funduszu oraz na kapitały działalności własnej Banku Gospodarstwa Krajowego, który obsługuje Fundusz. Zysk netto osiągnięty na działalności Funduszu, ma być przeznaczony w 80% na uzupełnienie Funduszu, w 20 proc. na dokapitalizowanie BGK.

Ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o zmianie ustawy o Funduszu Rozwoju Inwestycji Komunalnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1135) wchodzi w życie z dniem 29 września 2010 r.

Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad