Odmawiając uchylenia immunitetu, Sąd Najwyższy w grudniu 2023 r. stwierdził, że sędzia obwiniony, rozpoznając zażalenia na postanowienia o tymczasowym aresztowaniu w 1982 r., działał w granicach przysługujących mu uprawnień i ciążących na nim obowiązków - dlatego, że został on wyznaczony przez przewodniczącego wydziału do składów sądu odwoławczego właściwego miejscowo i rzeczowo do rozpoznania tychże środków odwoławczych. Do uprawnień i obowiązków obu składów orzekających z udziałem sędziego należała ocena instancyjna trafności wydanych przez prokuratora postanowień o zastosowaniu wobec działaczy tymczasowego aresztowania.

SN podkreślił w postanowieniu z 6 grudnia 2023 r., że wniosek prokuratora Instytutu Pamięci Narodowej Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu we W. o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu Najwyższego w stanie spoczynku nie zasługuje na uwzględnienie.