W uchwale z dnia 10 lipca 2008 r. Sąd Najwyższy stwierdził:
"Zamieszczenie adnotacji w treści faktury VAT wystawionej przez przyjmującego zamówienie, że jej podpisanie stanowi potwierdzenie właściwej jakości i kompletności zakupionego towaru oraz podstawę do realizacji uprawnień gwarancyjnych z tytułu zakupionych części i wykonanych usług, kształtuje między stronami umowy o dzieło stosunek gwarancji, do którego stosuje się przepisy art. 577 k.c."
Oznacza to, iż pomimo braku sformułowania przez gwaranta zasad gwarancji kupujący uzyskuje uprawnienia określone szczegółowo w przepisach kodeksu cywilnego dotyczących gwarancji.
Zgodnie z art. 577 kc w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji. Jeżeli w gwarancji nie zastrzeżono innego terminu, termin wynosi jeden rok licząc od dnia, kiedy rzecz została kupującemu wydana.
W uzasadnieniu powołanej uchwały Sąd Najwyższy wskazał, iż udzielenie gwarancji ma w chwili obecnej charakter umowny, jest dobrowolne, zaś jej treść formułuje gwarant. Kupujący natomiast przez przyjęcie dokumentu gwarancyjnego wyraża zgodę na warunki gwarancji. W przedmiotowej sprawie SN nie miał żadnych wątpliwości, iż faktura VAT może być dokumentem gwarancyjnym, gdyż żaden przepis kodeksu cywilnego nie przewiduje innej, szczególnej formy tego dokumentu. Tak więc faktura VAT może spełniać szereg dodatkowych funkcji, które wykraczają poza kwestie podatkowe.