Pomocne może być w tej kwestii stanowisko Ministerstwa Finansów. Wątpliwości budzi w praktyce zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na prezenty i gadżety posiadające logo firmy (produktu), traktując je jako wydatki o charakterze reklamowym. Obecnie wydatki na reklamę, niezależnie od jej charakteru, są w pełnej wysokości kosztem podatkowym. W odniesieniu do całokształtu działalności firmy do reklamy można zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowanej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo.
Resort finansów podkreślił, że takie rozumienie wykorzystania logo firmy znalazło swój wyraz w dotychczasowym orzecznictwie sądowym. Zgodnie z nim „celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki” (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Firma reklamując markę producenta danych towarów, a więc samą firmę, zachęca tym samym do zakupu od niej towarów. Orzecznictwo uznaje także, iż wydatki związane z rozpowszechnianiem logo firmy, w tym wydatki na zakup odzieży z logo firmy, mają na celu zaznaczenie jej obecności na rynku, zatem wiążą się z reklamą (wyrok WSA z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. III SA/Wa 2644/06).
Minister Finansów podtrzymał swoje stanowisko, że uzasadniony jest pogląd, że skoro pojęcie reprezentacji, podobnie jak reklamy, nie zostało zdefiniowane w ustawie, to należy się posiłkować definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że „reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów” (Brzeziński B., Kalinowski M., „Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz” Warszawa, 1997, str. 159).
Za reklamę można uznać działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można rozróżniać reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku.
Podatnicy powinni pamiętać, że istotne jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja) a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ministerstwo Finansów uważa, że uzasadniona jest zatem opinia, że właściwa kwalifikacja wydatku i ocena, czy ma on związek z przychodami, możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp. (stanowisko Departamentu Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów, Biuletyn Skarbowy nr 5/2007).
Resort finansów podkreślił, że takie rozumienie wykorzystania logo firmy znalazło swój wyraz w dotychczasowym orzecznictwie sądowym. Zgodnie z nim „celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki” (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Firma reklamując markę producenta danych towarów, a więc samą firmę, zachęca tym samym do zakupu od niej towarów. Orzecznictwo uznaje także, iż wydatki związane z rozpowszechnianiem logo firmy, w tym wydatki na zakup odzieży z logo firmy, mają na celu zaznaczenie jej obecności na rynku, zatem wiążą się z reklamą (wyrok WSA z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. III SA/Wa 2644/06).
Minister Finansów podtrzymał swoje stanowisko, że uzasadniony jest pogląd, że skoro pojęcie reprezentacji, podobnie jak reklamy, nie zostało zdefiniowane w ustawie, to należy się posiłkować definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że „reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów” (Brzeziński B., Kalinowski M., „Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz” Warszawa, 1997, str. 159).
Za reklamę można uznać działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można rozróżniać reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku.
Podatnicy powinni pamiętać, że istotne jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja) a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ministerstwo Finansów uważa, że uzasadniona jest zatem opinia, że właściwa kwalifikacja wydatku i ocena, czy ma on związek z przychodami, możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp. (stanowisko Departamentu Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów, Biuletyn Skarbowy nr 5/2007).