Pytania dotyczyły kwestii instalacji ładowarek do samochodów elektrycznych. Korzystając z takiej usługi klient byłby zobowiązany do uiszczenia opłaty za udostępnianie urządzeń do ładowania, zapewnienie przepływu energii elektrycznej, wsparcie techniczne oraz dostęp do aplikacji, która umożliwia między innymi rezerwację ładowarek. Za wszystkie świadczenia pobierana jest jedna opłata.

Stanowiska DKIS oraz WSA

Dyrektor KIS w interpretacji uznał, że ładowanie pojazdów elektrycznych to głównie dostawa energii elektrycznej. Jest to świadczenie główne, zaś pozostałe elementy oferowane przez przedsiębiorstwo uznać należy za pomocnicze.

WSA w Warszawie z takim podejściem się nie zgodził i uchylił interpretację. Według sądu, z perspektywy usługobiorcy, głównym świadczeniem jest udostępnienie stacji ładowania wraz z niezbędną integracją ładowarki z systemem operacyjnym pojazdu. Gdyby w ramach usługi chodziło tylko o dostawę prądu, użytkownicy mogliby ładować swoje pojazdy we własnych domach, nie korzystając z publicznych ładowarek. Warto również zwrócić uwagę na fakt, ze cena korzystania z ładowarki nie jest obliczana na podstawie zużytej energii elektrycznej.

Więcej w LEX: VAT: czy ładowanie e-pojazdów to dostawa towarów? Omówienie wyroku TS z dnia 20 kwietnia 2023 r., C-282/22 (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej) >>

Zobacz również: Bezpłatne ładowanie samochodu elektrycznego bez podatku >>

W obydwu przypadkach stawka VAT wynosi 23 proc. Istnieją jednak rozbieżności w sposobie rozliczania podatku – inny jest moment powstania obowiązku podatkowego, miejsce opodatkowania czy terminy dla wystawienia faktury VAT. W momencie gdy ładowanie pojazdów elektrycznych traktowano jako świadczenie usług, podmiot zagraniczny będący nabywcą takich usług przejmował od polskiego podatnika obowiązek odprowadzenia podatku. W istocie rodzimemu podatnikowi było to na rękę.

 

Zmiana podejścia do rozliczenia podatku

Unijny sąd w orzeczeniu nie miał wątpliwości. Ładowanie elektrycznego samochodu to dostawa towarów, a nie wykonywanie usług. Podkreślił, że świadczeniem głównym jest dostarczenie energii do akumulatora pojazdu elektrycznego, czyli zgodnie z art. 15 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, sprzedaż rzeczy. Czynności pomocnicze towarzyszące tej transakcji, nie zmieniają jej kwalifikacji. Są one związane ze sprzedażą, ale nie stanowią celu samego w sobie, lecz środek służący do jak najlepszego skorzystaniu z dostawy energii elektrycznej niezbędnej do napędu pojazdu.

Zobacz w LEX: Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 20 kwietnia 2023 r. (C-282/22) >

TSUE w wyroku, odpowiadając na pytania polskiego NSA wskazał, że udostępnianie urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych, zapewnienie przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów pojazdów czy udostępnianie narzędzi informatycznych umożliwiających rezerwację stacji ładującej, stanowi w świetle unijnego prawa dostawę towarów. Stwierdzono, że z perspektywy użytkownika stacji ładujących najistotniejszym jest naładowanie pojazdu, a więc pobranie określonej ilości energii elektrycznej. Udostępnienie całej infrastruktury do naładowania pojazdu stanowi jedynie świadczenie pomocnicze.

Czytaj w LEX: Infrastruktura ładowania jako kluczowy element rozwoju elektromobilności >>

 

POLECAMY

Skutki wyroku TSUE

Bazując na orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, możemy uznać, że podatnicy uznając ładowanie pojazdów za świadczenie usług postępowali w sposób nieprawidłowy. Takie podejście nie powodowało jednak zaniżenia podatku. Jedynie firmy, które podejmowały współpracę z podmiotami zagranicznymi będą zobligowane do korekty rozliczenia podatku.

Wyrok może mieć również wpływ na pozostałe podmioty zaangażowane w rynek pojazdów elektrycznych takie jak firmy leasingowe czy użytkowników pojazdów z napędem elektrycznym. Traktowanie ładowania samochodów pociągnie za sobą implikacje akcyzowe i regulacyjne.

Sandra Telman, senior consultant ID Advisory