Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Głównego Księgowego

Otrzymujemy płatności z zagranicy w walutach obcych. Wpływy walut za nasze należności na rachunek bankowy wyceniamy wg kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego wpływ. Kupujemy też walutę z banku wg kursu negocjowanego i według takiego kursu księgujemy ten zakup. Natomiast tymi walutami płacimy też nasze zobowiązania zagraniczne w walutach obcych. Przy zapłacie stosujemy też średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty. I taki mamy zapis w planie kont.

Czy możemy tak postępować, czy musimy przy rozchodzie waluty (zapłacie za zobowiązania) stosować kurs taki jaki wystąpił przy wpływie waluty od kontrahentów i zakupie z banku?

Odpowiedź:

Przeliczenia kosztów i przychodów należy dokonywać według przepisów podatkowych, różnice kursowe można ustalać również na zasadach bilansowych.

Uzasadnienie:

Ustawa podatkowa autonomicznie określa sposób przeliczania kursów walut obcych. Zgodnie bowiem z art. 11a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Podobnie koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W efekcie wskazana w pytaniu metodologia przeliczania kursów walutowych nie jest poprawna na gruncie podatkowym.

Jeśli natomiast chodzi o różnice kursowe (na rachunku bankowym) to mogą być one ustalane na zasadach obowiązujących w przepisach bilansowych. Dotyczy to również przyjmowanych kursów walut do obliczania tych różnic kursowych. Warunkiem stosowania metody bilansowej jest jednak prowadzenie ksiąg rachunkowych i badanie sporządzonego na ich podstawie sprawozdania finansowego (art. 14b ust. 2 u.p.d.o.f.). Wiąże się to oczywiście z okresową wyceną walutowych składników majątku (art. 14b ust. 3 u.p.d.o.f.).

Krzysztof Klimek, autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego

Odpowiedzi udzielono 19.02.2016 r.