Podatnik wynajmuje lokal mieszkalny oraz lokal użytkowy w ramach najmu prywatnego. Wystawia rachunki za najem, od września rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie organmistrzostwa.
Czy wystawiając rachunki może kontynuować numerację z najmu prywatnego?
Czy powinien zacząć od nowa numerację?
Czy może zrobić tak, że na usługi dotyczące organmistrzostwa do numeru rachunku dopisze literkę U?
Czy do limitu VAT liczy się również najem lokalu użytkowego w ramach najmu prywatnego?

Podatnik za lokal użytkowy wystawia rachunek na kwotę 1000 zł.
Czy do limitu liczy się kwota 1000 zł, czy kwota netto od tej kwoty?
Nic nie stoi na przeszkodzie temu, aby podatnik stosował wspólną, jak również odrębną numerację. Najem lokalu użytkowego, a dokładniej jego wartość, musi być uwzględniany przy wyznaczaniu limitu dla zastosowania zwolnienia podmiotowego od VAT. Badając prawo do zwolnienia podatnik uwzględnia całą otrzymaną/należną kwotę.
Skoro podatnik korzysta ze zwolnienia podmiotowego od VAT i nie dokonał rejestracji jako czynny podatnik VAT to nie jest uprawniony do wystawiania faktur VAT. W konsekwencji, wykonywane przez niego świadczenia mogą być dokumentowane rachunkami. Zgodnie bowiem z dyspozycją przepisu art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) – dalej o.p., jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. Według przepisów wykonawczych do Ordynacji podatkowej rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:
1) imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
2) datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
3) określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
4) ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie.

Jednocześnie prawodawca nie wskazuje jak ma być dokonywana numeracja rachunków. Stąd uważam, że dopuszczalnym jest aby podatnik stosował wspólną numerację ale nic też według mnie nie stoi na przeszkodzie temu, aby podatnik zastosował odrębny (spójny) ciąg numeracji dla konkretnej grupy świadczeń.
Udzielając odpowiedzi na drugą część pytania czytelnika należy wskazać, że na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) – dalej u.p.t.u., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł; zostało przy tym zaznaczone, że do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Ponadto, do wartości sprzedaży mającej wpływ na "konsumpcję" limitu nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Biorąc pod uwagę fakt, że najem lokali użytkowych nie korzysta ze zwolnienia od VAT należy ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, że obrót z tytułu wykonywania takiego świadczenia musi być brany pod uwagę przy badaniu prawa do stosowania zwolnienia. Jednocześnie – pomimo zastrzeżenie, w myśl którego że do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku – nie widzę podstaw do tego, aby podatnicy dokonywali ustalenia hipotetycznego podatku w celu wyłączenia go z analizy; gdyby taka była intencja prawodawcy wyraźnie wskazałby na obowiązek wyliczenia tego rodzaju podatku, tymczasem w przepisie został wskazany podatek od towarów i usług; zapis taki ma zastosowanie do tych podatników, którzy będąc czynnymi podatnikami chcą, na podstawie art. 113 ust. 11 u.p.t.u., powrócić do zwolnienia podmiotowego (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 6 lipca 2006 r., I SA/Rz 252/06)