Wójt gminy określił spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości. Od decyzji wójta spółka wniosła odwołanie. Zdaniem skarżącej, posiadany przez nią kontener telekomunikacyjny, znajdujący się na stacji bazowej, powinien być uznany za budynek, a nie za budowlę, jak uznał organ podatkowy. SKO podzieliło stanowisko wójta, że kontener telekomunikacyjny jest budowlą – nie jest bowiem trwale związany z gruntem.

WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż budowlą w myśl art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (jednolity tekst: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie zaś z art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego , ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć: budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi; budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury. Wynika zatem z powyższego, że obiektem budowlanym w rozumieniu prawa budowlanego są: budynki, budowle i obiekty małej architektury. Budowlą w rozumieniu ustawy prawo budowlane jest obiekt stanowiący całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Opodatkowaniu jako budowle w myśl przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (jednolity tekst: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) podlegają zatem obiekty budowlane stanowiące budowle w rozumieniu prawa budowlanego, czyli obiekty stanowiące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.

WSA ustalił, iż w decyzjach przyjęto na podstawie internetowego opisu producenta, iż kontener może być posadowiony bez konieczności fundamentowania. Zgodnie z takim opisem producenta, uznano, że skoro taki kontener nie musi być trwale związany z gruntem, to nie stanowi on budynku. Powyższe ustalenia organów – w ocenie Sądu – nie są wystarczające. Dla ustalenia, czy dany przedmiot stanowi budynek czy budowlę niezbędne jest zbadanie w jaki sposób jest on związany z gruntem, czy jest to trwałe związanie niezbędne dla uznania go za budynek, czy też w rzeczywistości zachodzi brak takiego związania z gruntem. Dopiero jednoznaczne ustalenie charakteru związania tego konkretnego kontenera z gruntem pozwoli na prawidłową zgodną z przepisami kwalifikację podatkową tego obiektu. Czy jest to budynek, budowla, czy może jeszcze inny przedmiot. WSA uznał, iż w sprawie wiadomo tylko, że opodatkowaniu poddano kontener żelbetowy, ale czy stanowi on całość techniczno użytkową tego nie wiadomo, gdyż obiekt ten nie został w sposób właściwy zlustrowany. Nie wiadomo co wchodzi w jego skład, czy rzeczywiście wskazana wartość kontenera odnosi się do kontenera i jego zawartości, która spełnia przesłanki z art. 3 pkt 1 lit. b  Prawa budowlanego . WSA podkreślił, iż z obowiązkiem wynikającym z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ustawowego sprecyzowania przedmiotu opodatkowania koresponduje zachodzący w toku postępowania podatkowego obowiązek organu podatkowego do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w ramach którego należy w sposób niewątpliwy określić przedmiot opodatkowania. Obiekt budowlany podlegający opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości musi być jednoznacznie ustalony, nie może być przedmiotem domysłów – podkreślił WSA w Bydgoszczy.


Na podstawie: Wyrok WSA w Bydgoszczy z 27 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 111/12, prawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.)