Okoliczność, iż sąsiadujące działki budowlane zaliczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego do odrębnych stref, co do zasady nie stoi na przeszkodzie - po połączeniu tych działek - realizacji na nich jednej inwestycji i dokonaniu "bilansu terenu" łącznie dla całej inwestycji i całej działki, w świetle identycznych w tym względzie dla obydwu stref ustaleń miejscowego planu.
Jeżeli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie limituje wielkości działek budowlanych w taki sposób, iż działka powstała w wyniku połączenia przekraczałaby maksymalną dopuszczalną powierzchnię działki budowlanej, to nie ma przeszkód do połączenia istniejących dwóch działek w jedną działkę. Powoduje to co prawda, iż rozmiary dopuszczalnego obiektu na tej działce, przy stałym wskaźniku zabudowy, mogą być większe, niż w przypadku każdej z tych działek odrębnie, ale rozmiary obiektów budowlanych w miejscowym planie można ograniczać tylko albo bezpośrednio - określając to wprost, albo pośrednio, ograniczając maksymalną wielkość działek budowlanych i określając wskaźnik intensywności zabudowy.
Przy identycznych zapisach miejscowego planu w zakresie warunków zabudowy dla obydwu działek okoliczność, iż zaliczone są one formalnie do odrębnych stref nie stoi na przeszkodzie dokonaniu oceny zgodności inwestycji z miejscowym planem całościowo dla działki powstałej w wyniku połączenia. Inwestycja nie może jednak naruszać ustaleń miejscowego planu w tym zakresie, w jakim ustalenia te są odmienne dla poszczególnych stref.








