Pozwany Wojewódzki Szpital Specjalistyczny wniósł skargę kasacyjną w sprawę o zapłatę i rentę od wyroku sądu apelacyjnego. Sąd Najwyższy odmówił jednak przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Przesłanki ustawowe

Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przyjęcie do rozpoznania skargi jest możliwe w określonych przypadkach, co wynika z treści art. 398(9) § 1 k.p.c. Na podstawie tego przepisu nadanie biegu skardze następuje, jeśli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub też skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Oznacza to, że skargę kasacyjną można oprzeć tylko na powyższych przesłankach, jeśli ma ona zostać przyjęta do rozpoznania.

 

Sąd: Szpital nie odpowiada za nagły zgon pacjenta czytaj tutaj>>

Ograniczony zakres

Sąd Najwyższy podkreślił, że ograniczona możliwość przyjęcia skarg kasacyjnych do rozpoznania nie jest sprzeczna z Konstytucją ani z konwencjami międzynarodowymi. Takie stanowisko wynika w szczególności z uzasadnienia uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2001 r. w sprawie III CZP 49/00 (LEX nr 44995).

 

Szczególny środek

Rozpoznawanie skarg kasacyjnych może być wyłączone w określonych przypadkach. Skarga ta nie jest bowiem „normalnym”, lecz szczególnym środkiem zaskarżenia. Sąd Najwyższy, rozpoznając skargę kasacyjną, nie działa zaś jako sąd trzeciej instancji. Nie dochodzi wówczas do badania sprawy, ale jedynie do oceny wniesionej skargi. Sąd Najwyższy wskazał, że najważniejszym celem postępowania kasacyjnego jest ochrona interesu publicznego. Sąd Najwyższy, analizując wnoszone skargi kasacyjne, ma dbać o jednolitość wykładni prawa. W ten sposób Sąd Najwyższy ma wkład w rozwój i naukę prawa.

 

Szpital zapłaci, bo w operacji asystował syn ordynatora, nie lekarz czytaj tutaj>>

Niespełnione przesłanki

Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że autor skargi kasacyjnej podnosił m.in., iż postępowanie przed sądem dotknięte było nieważnością. Zdaniem pozwanego pozew został skierowany przeciwko podmiotowi (szpitalowi), który w tej dacie nie istniał. Zarzucał, iż sąd powinien był odrzucić pozew, ale tak się nie stało. Sąd dokonał natomiast zmiany oznaczenia strony pozwanej - wskazywano w skardze kasacyjnej. Tak sformułowany zarzut nie był jednak trafny - ocenił Sąd Najwyższy.

Odmowa przyjęcia dziecka do szpitala czytaj tutaj>>
 

Możliwe sprostowanie

Sąd Najwyższy wskazał, że zmiana oznaczenia strony przez sąd jest w zasadzie dopuszczalna w drodze sprostowania wyroku. Jest to możliwe, gdyż mylne oznaczenie w pozwie strony pozwanej nie stanowi samo podstawy do odrzucenia pozwu, jeśli z akt sprawy wynika, że powód miał zamiar pozwać inaczej oznaczony podmiot. Takie zapatrywanie wyraził w szczególności Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie II CKN 817/97 (LEX nr 34225).

Połączenie szpitali

Z orzecznictwa wynika jednocześnie, że zmiana sprostowania oznaczenia strony pozwanej nie jest możliwa, jeśli powód wskazał jako stronę osobę niemającą zdolności sądowej. Taka sytuacja nie ma jednak miejsca w rozpoznawanej sprawie. Wskazany w pozwie podmiot (Wojewódzki Szpital Zespolony im. (...) w C.), został jeszcze przed wniesieniem pozwu wykreślony z KRS. Było to związane z połączeniem tej placówki z Wojewódzkim Szpitalem Specjalistycznym im. (...) w C. Oznacza to, że pozwany szpital jest następcą prawnym podmiotu wskazanego jako strona pozwana.

 

Szpital naruszył prawo do intymności pacjentki​ czytaj tutaj>>

Oczywista pomyłka

Co znamienne, odpis pozwu wysłano na adres wskazanego w pozwie szpitala, zaś korespondencję odebrał następca prawny tego podmiotu. On też wniósł odpowiedź na pozew. Zatem oznaczenie w pozwie strony pozwanej należało uznać jedynie za oczywistą omyłkę - podkreślił Sąd Najwyższy. Takie stanowisko wynika z podjętych przez pozwany szpital działań w procesie.

Sąd Najwyższy podkreślił, że sprostowanie oznaczenia strony pozwanej na wniosek powoda nie mogło prowadzić do naruszenia przepisów, na co nietrafnie wskazywano w skardze kasacyjnej. Nie miała więc miejsca nieważność postępowania. Jednocześnie w sprawie nie zaistniało istotne zagadnienie prawne, które mogłoby zostać poddane badaniu w postępowaniu kasacyjnym. Skarga kasacyjna nie mogła zatem zostać przyjęta do rozpoznania - uznał Sąd Najwyższy.

Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 października 2018 r., II CSK 244/18, LEX nr 2577406.