Przyjęta strategia autorstwa MON zastąpi tą opracowaną w 2020 roku, która nie uwzględniała zmian, jakie zaszły w otoczeniu międzynarodowym Polski i w świecie.
- Wcześniejsza strategia, nie uwzględniała tego wszystkiego, co wydarzyło się w związku z agresją Rosji na Ukrainę, bo po prostu powstała wcześniej. Nie dotyczyła też wielu z tych zagadnień, które występują na współczesnym polu walki. Dokument nie uwzględniał takich programów strategicznych jak Tarcza Wschód czy kwestie zabezpieczenia granic i tak zaawansowanej wojny hybrydowej, jaka ma miejsce teraz. To są elementy, które się znajdują w nowej strategii, które ją uzupełniają - podkreślił Cezary Tomczyk, wiceminister obrony narodowej.
Strategia wskazuje interesy narodowe oraz najważniejsze cele Polski w dziedzinie bezpieczeństwa. Państwo będzie koncentrować się na czterech priorytetach:
- nienaruszalności terytorium,
- bezpieczeństwie obywateli,
- zrównoważonym rozwoju
- korzystnym z punktu widzenia Polski kształcie systemu bezpieczeństwa międzynarodowego.
Strategiczne partnerstwo z USA
Strategia, która jest kierunkowym dokumentem dla wszystkich instytucji państwowych, zakłada zwiększanie zdolności do wpływania na kształt systemu międzynarodowego:
- kształtowanie polityki NATO i UE w sposób zgodny z interesami bezpieczeństwa Polski;
- utrzymywanie strategicznego partnerstwa z USA oraz intensyfikacja współpracy regionalnej i dwustronnej;
- rozwijanie współpracy w ramach doraźnych koalicji z państwami o podobnych celach, dotyczących obrony systemu bezpieczeństwa;
- powstrzymywanie rosyjskich prób utworzenia systemu bezpieczeństwa opartego na strefach wpływów;
- wspieranie Ukrainy, jako państwa niepodległego, demokratycznego, o prozachodniej orientacji oraz zdolnego do skutecznej samoobrony.
Większy potencjał powszechnej obrony
Strategia zakłada też rozwijanie systemu powszechnej obrony, umożliwiającego wykorzystanie potencjału państwa do obrony przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi:
- wzmacnianie zdolności wojska do odstraszania i obrony (np. Tarcza Wschód) przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa państwa oraz w ramach kolektywnej obrony NATO. Chodzi w szczególności o podniesienie poziomu modernizacji technicznej i doktrynalnej oraz reformę organizacyjną, które będą umożliwiały prowadzenie długotrwałego i intensywnego konfliktu zbrojnego;
- zintegrowanie elementów systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym;
- zwiększenie poziomu odporności państwa, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony ludności i obrony cywilnej oraz odporności kluczowej infrastruktury i usług;
- stworzenie systemu obrony powszechnej;
- zapewnienie obrony i ochrony przed zagrożeniami, m.in. w cyberprzestrzeni oraz przestrzeni kosmicznej i informacyjnej;
- rozwijanie potencjału i roli społeczeństwa obywatelskiego, edukacji obywatelskiej, wzmacnianie tożsamości narodowej i spójności społecznej, od których zależy determinacja do obrony państwa i ochrony ludności.
Wzmocnienie przemysłu obronnego
Nowa strategia zakłada wzmocnienie potencjału gospodarczego oraz technologicznego, bezpieczeństwa demograficznego i ochrony środowiska:
- wzmocnienie potencjału polskiego przemysłu obronnego i jego zdolności do zabezpieczenia potrzeb wojska polskiego, rozbudowy jego możliwości eksportowych oraz zredukowania uzależnienia od zewnętrznych łańcuchów dostaw;
- wzmocnienie konkurencyjności polskiej gospodarki, poprzez rozwój nauki oraz zwiększenie nakładów na badania i rozwój, ze szczególnym uwzględnieniem technologii podwójnego zastosowania, w tym m.in. sztucznej inteligencji czy technologii kwantowych;
- wzmocnienie bezpieczeństwa energetycznego państwa;
- tworzenie warunków umożliwiających poprawę sytuacji demograficznej, w tym wzmocnienie ochrony i zapewnienie rozwoju rodziny;
- zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego, również na wypadek zaistnienia konfliktu zbrojnego;
- zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego;
- zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego państwa.
Ponadto, na piątkowym posiedzeniu rząd przyjął uchwałę w sprawie upoważnienia szefa MON do złożenia deklaracji w sprawie zaangażowania Polski w celu uzyskania pomocy finansowej z UE w ramach instrumentu Security Action for Europe (SAFE). Program SAFE, będący częścią szerszego planu wzmacniania obronności Europy do 2030 r., przewiduje 150 mld euro w pożyczkach na obronność. Pożyczki będą udzielane zainteresowanym nimi krajom.








