Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji, który przygotował minister rodziny, pracy i polityki społecznej. Przewiduje on dodatkowe wsparcie finansowe dla osób potrzebujących dodatkowej pomocy ze względu na zwiększone koszty związane z pielęgnacją, rehabilitacją i opieką medyczną.

Ile i jak często?

Projekt zakłada przyznanie 500 zł miesięcznie (świadczenie uzupełniające) osobom, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji (dotyczy także niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym), a które nie mają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub są uprawnione do świadczeń emerytalno-rentowych ze wszystkich systemów (np. ZUS i KRUS). Świadczenie będzie przysługiwać od 1 października 2019 r.

 

Dla kogo świadczenie?

Świadczenie uzupełniające będzie przysługiwać osobom zamieszkującym w Polsce, jeśli są: obywatelami Polski lub mającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium naszego kraju obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej bądź cudzoziemcami legalnie przebywającymi w Polsce.

Ustalenie prawa do świadczenia będzie następowało na wniosek osoby uprawnionej, złożony do organu wypłacającego świadczenia emerytalno-rentowe, np. do ZUS. Świadczenie będzie przysługiwać od miesiąca, w którym zostaną spełnione warunki wymagane do jego przyznania – nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie.

Czytaj też: SN: Renta rodzinna nie należy się, gdy jest zdolność do lekkiej pracy

Bez potrąceń i egzekucji

Ze świadczenia uzupełniającego nie będą dokonywane potrącenia i egzekucje. Świadczenie będzie zwolnione z opodatkowania, a jego wysokość nie będzie wliczana do dochodów, od których odlicza się wydatki na cele rehabilitacyjne. Nie będzie ono także wliczane do dochodu przy ubieganiu się o świadczenia z innych systemów wspierających rodzinę (dotyczy to np. prawa do świadczeń pomocy społecznej, dodatku mieszkaniowego, dodatku energetycznego).

Świadczenie i koszty jego obsługi będą finansowane ze środków Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych. Przewidziano także możliwość udzielenia pożyczki SFWON przez Fundusz Pracy oraz przekazywanie mu dotacji z budżetu państwa. Środki w funduszu solidarnościowym pochodzą z podatku od osób, które zarabiają powyżej 1 mln zł rocznie (w wysokości 4 proc.) oraz ze składek na Fundusz Pracy.