Jak przypomniano w komunikacie TSUE, od 2010 r. duńska spółka Lego korzysta w Unii Europejskiej z ochrony charakterystycznego wzoru klocka. Jednak w 2019 r., na wniosek niemieckiej spółki Delta Sport Handelskontor, Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) ją unieważnił. Uznał bowiem, że wszystkie cechy postaci klocka LEGO wynikają wyłącznie z jego funkcji technicznej, a mianowicie umożliwienia łączenia z innymi klockami zestawu i ich rozłączania. 

 

Wszystkie cechy powinny być wyłączone z ochrony 

W 2021 r. sąd unieważnił jednak poprzednią decyzję EUIPO. Następnie urząd wydał kolejną, oddalającą złożony przez Delta Sport Handelskontor wniosek o unieważnienie prawa do znaku. EUIPO uznało, że nie należy unieważniać ochrony w odniesieniu do klocka LEGO, ponieważ korzysta on ze szczególnego wyjątku przewidzianego w prawie Unii, który pozwala na ochronę systemów modułowych. Ostatecznie, na skutek skargi niemieckiej firmy, sprawa trafiła do TSUE. 

W wyroku T-537/22 TSUE zdecydował o jej oddaleniu. Biorąc za podstawę swoje orzecznictwo i uzupełniając je, TSUE stwierdził, że prawo do wzoru unieważnia się tylko w przypadku, gdy wszystkie jego cechy są wyłączone z ochrony. W niniejszej sprawie, ponieważ niektóre argumenty Delta Sport Handelskontor dotyczyły tylko jednej z kilku cech wyodrębnionych przez EUIPO, argumenty te zostały uznane za bezskuteczne i z tego powodu oddalone. TSUE stwierdził również, że spółka Delta Sport Handelskontor, na której w tym kontekście spoczywał ciężar dowodu, nie wykazała, że wzór klocka Lego nie spełnia pewnych warunków wymaganych do skorzystania z wyjątku chroniącego systemy modułowe, a mianowicie nowości i indywidualnego charakteru.