Skarga została wniesiona przez obywatelkę Francji, której sąd algierski przyznał prawo do prawnej opieki nad porzuconym dzieckiem w formie tzw. opieki "kafala", znanej prawu islamskiemu. Skarżąca przywiozła dziecko do Francji i zwróciła się do sądu francuskiego o orzeczenie jego przysposobienia.
Sąd francuski odmówił wskazując, iż na podstawie francuskiego kodeksu cywilnego dziecko nie może zostać przysposobione, jeżeli prawo państwa jego pochodzenia – w tym wypadku prawo islamskie – zabrania adopcji. "Kafala" daje prawo do opieki nad dzieckiem, lecz nie ustanawia więzi prawnych odpowiadających więziom pomiędzy biologicznymi rodzicami a dziećmi, jako że prawo islamskie tego zabrania. Skarżąca uznała, że wyrok sądu francuskiego naruszył jej prawo do poszanowania życia rodzinnego, chronione w art. 8 Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał nie przychylił się do tej argumentacji. Żadne z państw Rady Europy nie uznaje formy opieki "kafala" za równorzędną przysposobieniu, a margines uznania przysługujący ustawodawcy krajowemu w sferze uregulowania spraw adopcyjnych jest szeroki. Sama procedura "kafala" jest w pełni uznawana przez prawo francuskie jako alternatywna forma sprawowania pieczy nad dzieckiem, nie było zatem mowy o tym, by skarżącej odmówiono prawa do opiekowania się dzieckiem i stworzenia z nim rodziny. Skarżąca może podejmować decyzje w jego imieniu, dziecko może po niej dziedziczyć, a także – z czasem – nabyć obywatelstwo francuskie, które umożliwi jego formalną adopcję zgodnie z przepisami francuskiego kodeksu cywilnego. Sprawa rozbijała się więc o formalne orzeczenie stosunku przysposobienia pomiędzy skarżącą a dzieckiem natychmiast po sprowadzeniu go do Francji.
Omawiany wyrok Trybunału stanowi kolejny przykład na poszukiwanie równowagi pomiędzy interesem publicznym i prywatnym, które występują w danej sprawie. Trybunał uznał argumenty rządu francuskiego. Brak postawienia znaku równości pomiędzy opieką "kafala" a przysposobieniem w prawie francuskim stanowi wyraz poszanowania różnorodności kulturowej mieszkańców Francji. Z drugiej strony, umożliwienie szybkiego uzyskania obywatelstwa dzieciom arabskim wychowywanym przez obywateli francuskich otwiera im możliwość integracji. Te niuanse prawne nie mają jednak żadnego praktycznego przełożenia na rozwój więzi pomiędzy dziećmi a ich opiekunami, skoro "kafala" została uznana w prawie krajowym jako rodzaj sprawowania opieki nad dzieckiem stanowiący alternatywę do przysposobienia. Ustawodawcy francuskiemu udało się wypracować odpowiednią równowagę pomiędzy różnymi interesami i różnymi kręgami kulturowymi, respektując przy tym więź rodzinną, która rodzi się pomiędzy dziećmi a ich "kafalicznymi" opiekunami. Art. 8 Konwencji nie został naruszony.
Tak wynika z wyroku Trybunału z 4 października 2012 r. w sprawie nr 43631/09, Harroudj przeciwko Francji.