SN: Zainteresowanie mediów sporem nie wpływa na dobro wymiaru sprawiedliwości

Rozgłos medialny nie ma żadnego negatywnego wpływu na dobro wymiaru sprawiedliwości. A przekazywanie spraw do rozpoznania innemu sądowi jedynie z tego powodu, że określone grupy społeczne postrzegają ten sąd jako stronniczy, godzi w dobro wymiaru sprawiedliwości - orzekł Sąd Najwyższy w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

Powódka Joanna G. dochodziła przywrócenia do pracy u pozwanego - urzędu miasta. Zakwestionowała decyzję pracodawcy powołując się na nieprawdziwą przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę.

Dobro wymiaru sprawiedliwości

W pozwie zawarła wniosek o zmianę właściwości sądu, wobec faktu, że radca prawny urzędu miasta, jest bratem prezesa sądu rejonowego.

Sąd rejonowy zwrócił się do Sądu Najwyższego o zmianę właściwości sądu. W piśmie wskazano, że pełnomocnikiem powódki jest były prezes sądu rejonowego, a także, że sprawa ma „wysoce medialny charakter konfliktu stron” oraz „wachlarz świadków zawnioskowanych przez każdą ze stron".

Sąd rejonowy powołał się na art. 44(1) kpc, zgodnie z którym sąd właściwy do rozpoznania sprawy może zwrócić się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu, jeśli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, w szczególności wzgląd na społeczne postrzeganie sądu jako organu bezstronnego.

Sąd Najwyższy w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych tego wniosku nie uwzględnił.

Rozgłos medialny

W dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego, w Izbie Karnej, kryterium dobra wymiaru sprawiedliwości jest odnoszone do sytuacji, które mogą wpływać na swobodę orzekania. Jednak SN wskazał, że żadnego negatywnego wpływu na dobro wymiaru sprawiedliwości nie ma rozgłos nadany sprawie w mediach, zaś przekazywanie spraw do rozpoznania innemu sądowi jedynie z tego powodu, że określone grupy społeczne postrzegają dany sąd jako stronniczy, w istocie godzić będzie w dobro wymiaru sprawiedliwości - uznał sędzia sprawozdawca Jerzy Kuźniar.

Czytaj też: Koronawirus obnaża słabości wymiaru sprawiedliwości>>

Sędzia zwrócił uwagę, że art. 44(1) k.p.c. może dotyczyć jedynie dość wyjątkowych przypadków. Wskazywane w uzasadnieniu postanowienia Sądu Rejonowego okoliczności, odnoszące się do statusu strony pozwanej i pełnomocników stron, takiego charakteru nie ma, natomiast sam medialny charakter konfliktu stron.

 W świetle przytoczonych uwag, nie uzasadnia stosowania powołanego przepisu, gdy się dodatkowo uwzględni regulacje dotyczące instytucji wyłączenia sędziego.

Sygnatura akt II PO 5/20, postanowienie z 24 lutego 2020 r.

Sprawdź również książkę: Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Cywilna - Nr 4/2020 >>