Prokurator w stanie spoczynku Edward J. został obwiniony o składanie sprzecznych oświadczeń w postępowaniu dotyczącym wykroczenia drogowego.

W listopadzie 2018 r. Straż Miejska ukarała obwinionego prokuratora mandatem 100 zł za niewłaściwe zaparkowanie samochodu. Prokurator zeznał fałszywie, że to on był sprawcą wykroczenia, chcąc chronić syna od odpowiedzialności. Następnie w toku postępowania wyjaśniającego zmienił zeznania i wycofał się z uprzednich twierdzeń. Okazało się, że to jego syn popełnił wykroczenie.

Czytaj w LEX: Roch Adam - Odpowiedzialność sędziego i prokuratora za wykroczenia >>>

Uniewinnienie i upomnienie prokuratora

Sąd Dyscyplinarny przy Prokuratorze Generalnym uniewinnił obwinionego. Od tego orzeczenia złożyła odwołanie Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego dla Szczecińskiego Okręgu Regionalnego Magdalena Blank.
Sąd Najwyższy w Izbie Dyscyplinarnej 24 listopada 2021 r. uznał, że prokurator Edward J. jest winny złożenia na etapie postępowania prowadzonego przez Straż Miejską, nieprawdziwego oświadczenia dotyczącego istotnych okoliczności związanych z wykroczeniem. I wymierzył mu karę upomnienia.

Czytaj w LEX: Signerski Remigiusz - Zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej prokuratora >>>

Jak uzasadniała Izba Dyscyplinarna SN, biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w  sprawie, jak również doświadczenie życiowe, stwierdzić należy, że obwiniony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu. Jest to tym bardziej naganne, że będąc prokuratorem (także w stanie spoczynku) obwiniony powinien w sposób szczególny dbać o przestrzeganie porządku prawnego. Jego zachowanie w tej sprawie doprowadziło do umorzenia postępowania wykroczeniowego i braku odpowiedzialności sprawcy wykroczenia. Taka postawa prokuratora - zdaniem sądu - jest szczególnie naganna z punktu widzenia odbioru społecznego.

Za całkowicie niewiarygodne sąd uznał oświadczenie obwinionego, skierowane przez niego do Prokuratury Regionalnej w Szczecinie 24 kwietnia 2019 r., że w okresie Świąt Wielkanocnych 2019 r., rozmawiając i ponownie analizując sytuację, wraz z synem doszli do przekonania, że to jednak syn nieprawidłowo zaparkował samochód.

 

 

IOZ utrzymuje wyrok w mocy

W odwołaniu obwiniony wnosił o uniewinnienie. Według zastępcy rzecznika dyscyplinarnego odwołanie nie zasługiwało na rozpatrzenie, gdyż odwołujący się polemizuje z ustaleniami Izby Dyscyplinarnej z 2021 r. Nie ulega jednak wątpliwości, że obwiniony dopuścił się deliktu dyscyplinarnego.

Izba Odpowiedzialności Zawodowej utrzymała w mocy wyrok Izby Dyscyplinarnej. Jak stwierdził w ustnym uzasadnieniu sędzia Marek Motuk sąd I instancji prawidłowo ocenił stan faktyczny.

Sygn. akt II ZOW 24/22; wyrok SN z 11 stycznia 2022 r.