Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Romy G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z marca 2012 r. w sprawie odmowy stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego. NSA podzielił stanowisko wojewody i ministra spraw wewnętrznych oraz sądu I instancji.
Problem dotyczył kobiety, która urodziła się w lipcu 1946 r. w Polsce. W ocenie ministra spraw wewnętrznych dokumenty zgromadzone w aktach sprawy wskazują, że ojciec skarżącej posiadał obywatelstwo polskie w dacie urodzenia skarżącej, która zatem nabyła przez urodzenie obywatelstwo polskie. Rodzice skarżącej po II wojnie światowej zamieszkiwali w Łodzi skąd wyemigrowali za granicę. W lutym 1955 r. skarżąca została zarejestrowana jako obywatel Związku Radzieckiego. Następnie w lutym 1980 r. skarżąca nabyła obywatelstwo izraelskie i obecnie zamieszkuje w Izraelu. Zdaniem ministra skarżąca utraciła obywatelstwo polskie w konsekwencji utraty obywatelstwa polskiego przez jej ojca na podstawie art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego. Po wyemigrowaniu z Polski ojciec skarżącej przyjął urząd publiczny w państwie obcym. Od 1948 r. rodzina S. zamieszkiwała na stałe za granicą. W swoim życiorysie, obejmującym też historię rodziców, skarżąca wskazała, że w okresie od 1948 r. do 1958 r. jej ojciec wykonywał zawód nauczyciela języka hebrajskiego i funkcję duchownego (Hebrew teacher and Minister of Religion).  Analiza dokumentów pozyskanych z Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma w Warszawie w postaci kopii kart korespondencji American Joint Distribution Committee w sprawie emigracji ojca skarżącej wskazuje, że ojciec skarżącej pełnił też, przed wyjazdem z Polski funkcję rabina. Wykonywanie zawodu nauczyciela w państwie obcym uznawane było za sprawowanie urzędu publicznego. Oznacza to, że wypełniona została przesłanka z art. 11 pkt 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego, skutkująca utratą z mocy prawa obywatelstwa polskiego. W związku z utratą przez ojca skarżącej obywatelstwa polskiego, obywatelstwo polskie utraciła także małoletnia wówczas skarżąca.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalając skargę, stwierdził, że organ prawidłowo uznał, że ojciec skarżącej utracił obywatelstwo polskie z uwagi na pełnienie urzędu publicznego w państwie obcym, a zatem obywatelstwo to utraciła także małoletnia wówczas skarżąca.
Skarżąca odwołała się do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd jednak skargę kasacyjną oddalił i potwierdził słuszność ustaleń WSA. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji słusznie uznał, że okoliczności faktyczne ustalone w tej sprawie dają podstawy do stwierdzenia, że ojciec skarżącej utracił obywatelstwo polskie, a w konsekwencji skarżąca wraz z nim utraciła to obywatelstwo.
Sygnatura akt II OSK 3083/12, wyrok NSA z 6 czerwca 2014 r.