Autor przypomina, że publikacja majowej uchwały SN (Uchwała składu 3 sędziów SN z 22 maja 2013 r., sygn. akt III CZP 17/13) wywołała burzę w świecie prawniczym.
SN stwierdził w tej uchwale, że pełnomocnikiem procesowym w sprawach o dokonanie wpisu w księdze wieczystej może być wyłącznie osoba spełniająca wymagania przewidziane w art. 87 k.p.c., także wtedy, gdy wniosek o wpis został zamieszczony przez notariusza w akcie notarialnym na podstawie art. 92 § 4 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (jedn. tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 ze zm.).
- Jednak nie zawsze warto wyciągać wnioski z danego rozstrzygnięcia wyłącznie na podstawie jego tezy – stwierdza Stefan Jacyno.
Bo w uzasadnieniu Sąd Najwyższy stwierdza, że jeżeli wnioskodawca udziela pełnomocnictwa osobie spoza kręgu określonego w art. 87 w związku z art. 13 § 2 k.p.c., ustanowienie pełnomocnika procesowego jest nieskuteczne, ale nie oznacza to jednak obezwładnienia skuteczności samego wniosku. Przekazanie go przez notariusza uważa się – zgodnie z art. 6264 in fine k.p.c. – za złożenie wniosku przez samego uprawnionego, czyli stronę czynności prawnej, a nie przez pełnomocnika. Przewodniczący sądu wieczystoksięgowego zatem nie może zarządzić zwrotu wniosku tylko z powodu wadliwego ustanowienia pełnomocnika.
- I to ostatnie zdanie jest kluczowe – twierdzi autor komentarza. Wynika z niego, że Sąd Najwyższy przyjmuje, iż podstawą do złożenia samego wniosku jest przepis ustawy – art. 6264 k.p.c. – a nie pełnomocnictwo, więc kwestia tego, czy pełnomocnik należy do osób uprawnionych do działania przed sądem (o co pytał sąd okręgowy), w ogóle nie występuje. Jednak jeżeli zachodzi potrzeba dalszego działania – już nie u notariusza, lecz przed sądem wieczystoksięgowym – to do takich działań konieczny jest pełnomocnik należący do kręgu osób wymienionych w art. 87 § 1 k.p.c.
- A zatem, jak przyjrzymy się bardzo dokładnie treści uchwały, to uchwała ta w żadnym stopniu nie podważa możliwości ustanowienia swobodnie wybranej osoby fizycznej czy prawnej pełnomocnikiem do obrotu nieruchomościami. Teza uchwały rozstrzyga zagadnienie prawne, ale nie odpowiada wprost na zadane pytanie i w zestawieniu z treścią przedstawionego zagadnienia stwarza mylne wrażenie, które rozwiewa dopiero treść uzasadnienia. Tymczasem prawnicy (w tym orzekający sędziowie!) skupiają się na opublikowanych tezach, rzadko kiedy sięgając do szczegółów uzasadnienia. Należy zatem życzyć nam wszystkim, byśmy nie spotkali się w praktyce z problemami z wpisem do księgi wieczystej lub odmową uznania pełnomocnictwa w związku z mogącymi wywołać wątpliwości sformułowaniami zagadnienia prawnego i udzielonej w uchwale odpowiedzi – czytamy w komentarzu. Więcej>>>