Sprawa (C-461/11) dotyczyła obywatela szwedzkiego, Ulfa Kazimierza Radziejewskiego, który od lat mieszka i pracuje w Belgii. W latach 1971-1996 prowadził w Szwecji ośrodek medyczny. Placówka w 1996 r. stał się przedmiotem postępowania upadłościowego, w wyniku czego małżonkowie stali się niewypłacalni i zajęto ich wynagrodzenia. W 2011 r. Radziejewski wystąpił o umorzenie zobowiązań, jednak organ oddalił jego wniosek, stwierdzając, że aby doszło do umorzenia, dłużnik musi mieć miejsce zamieszkania w Szwecji. Szwedzki sąd, który rozpatrywał odwołanie, zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału, podnosząc, że z przepisów krajowych wynika, że osoba, która opuściła kraj i zamieszkuje za granicą nie może skorzystać z umorzenia zobowiązań w Szwecji, nawet jeśli występuje silny związek z tym państwem członkowskim, ponieważ długi powstały w Szwecji, a pracodawca tej osoby posiada szwedzkie obywatelstwo.
Trybunał stwierdził, że finansowa i osobista dłużnika może być ustalona bez konieczności zamieszkiwania przez niego w Szwecji, a uzależnienie sytuacji dłużnika od miejsca zamieszkania jest wobec niego niesprawiedliwe, ponieważ w odróżnieniu od dłużnika mającego miejsce zamieszkania w Szwecji dłużnik taki jak U.K. Radziejewski jest pozbawiony możliwości skorzystania z ochrony, jaką zapewnia mu w Szwecji decyzja o umorzeniu zobowiązań w ramach skarg sądowych wniesionych przeciwko niemu przez jego wierzycieli w tym państwie członkowskim.