WSA w Bydgoszczy rozpatrując skargę podatnika wnoszącego o uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji indywidualnej stwierdził, że organ podatkowy wydając przedmiotową interpretację naruszył przepisy prawa regulujące zasady wydawania tego typu aktów administracyjnych.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowy (o.p.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zobowiązany jest to uczynić we wniosku o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. WSA wskazał, że tylko treść wniosku stanowi podstawę faktyczną dla wydawanego aktu. Żadne inne dowody, w tym dokumenty nie mogą stanowić kanwy udzielonej interpretacji.

Organ nie może także sam rozszerzać, uzupełniać czy doprecyzowywać stanu faktycznego w oparciu o dołączone do wniosku dokumenty. Z kolei podatnik nie może też wymagać, aby organ w oparciu o dowody przez niego składane lub poszukiwane z urzędu ustalał stan faktyczny, uzupełniał go, czy też oceniał zgodność opisu stanu faktycznego formułowanego we wniosku z rzeczywistością. Nie znajduje zatem zastosowania w postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego art. 181 o.p. przewidujący otwarty katalog dowodów, w tym dowodów z dokumentów, art. 188 o.p., który umożliwia podatnikowi zażądanie przeprowadzenia dowodu, art. 187 o.p. stanowiący o obowiązku organu podatkowego rozpatrzenia całego materiału dowodowego, jak i art. 191 o.p., który statuuje zasadę obowiązku organu oceny dowodów.

W stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy podatnik wbrew przepisom prawa dołączył do wniosku szereg dokumentów, a organ udzielając interpretacji uczynił z treści w nich zawartych użytek przy formułowaniu interpretacji, odzwierciedlając to w jej uzasadnieniu. Kwestionowanych treści podatnik nie zawarł we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Takie działanie, zdaniem sądu, w świetle art. 14b § 3 oraz art. 14h o.p., należy uznać za niedopuszczalne. Jeśli wskazany przez podatnika stan faktyczny był niewystarczający do wydania interpretacji, to organ winien wezwać podatnika do uzupełnienia treści wniosku, np. co do sytuacji faktycznej związanej z doprowadzeniem mediów. Sąd uchylił zaskarżoną interpretację.

Wyrok WSA w Bydgoszczy z 16 stycznia 2013 r., I SA/Bd 985/12

Czytaj także:

Interpretacji mogą podlegać także przepisy o rachunkowości

WSA: organ podatkowy nie może pomijać orzecznictwa sądowego

RPO: milcząca interpretacja nie chroni podatnika

"Warunkowa" interpretacja przekracza umocowanie organu podatkowego

Stanowisko wnioskodawcy (nie) może być częściowo prawidłowe

To podatnik kwalifikuje przychody ze świadczonych usług do symbolu PKWiU