Zagadnienie odwrotnego obciążenia podatkiem VAT zostało uregulowane w art. 199–199a dyrektywy 2006/112/WE. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku VAT – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji. Polska skorzystała z ww. możliwości zawartej w art. 199 ust. 1 lit. d oraz w art. 199a ust. 1 lit. a dyrektywy 2006/112/WE i zmieniła system naliczania i odliczania podatku od towarów i usług w obrocie złomem oraz uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych.
Art. 199 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 2006/112/WE dopuszcza możliwość ustanowienia osobą zobowiązaną do zapłaty VAT podatnika – odbiorcę w przypadku dostawy prac budowlanych, w tym prac obejmujących naprawę, porządkowanie, konserwację, przebudowę i rozbiórkę nieruchomości, jak również odbiór robót budowlanych uznawany za dostawę towarów na podstawie art. 14 ust. 3 dyrektywy.
Jednakże w przypadku wprowadzenia mechanizmu reverse charge w odniesieniu do usług budowlanych należy liczyć się z przesunięciem dochodów budżetu państwa i w efekcie z kilkumiliardowym zmniejszeniem dochodów z tytułu podatku VAT w roku wprowadzenia zmian. Wystąpienie powyższych skutków finansowych związane jest z przesunięciem części wpłat podatku VAT dokonywanych przez podatników wykonujących roboty budowlane. W obecnej sytuacji budżetowej nie jest możliwe wprowadzenie tego rodzaju rozwiązania.
Czytaj także: