W przedmiotowej sprawie kontrahent podatnika (zleceniodawca) wystąpił do niego o zwrot należności za wadliwie wykonane prace. Ze względu na poniesione koszty własne podatnik nie przystąpił na to. Sprawa toczyła się w sądzie. Sprawa finałowa zakończyła się ugodą zapłaty ze strony podatnika 40 proc. należności na rzecz byłego kontrahenta.

To zagadnienie zawiera:

{"dataValues":[15956,5519,523,52,16],"dataValuesNormalized":[15,6,1,1,1],"labels":["Orzeczenia i pisma urz\u0119dowe","Pytania i odpowiedzi","Komentarze i publikacje","Procedury","Akty prawne"],"colors":["#EA8F00","#940C72","#007AC3","#E5202E","#85BC20"],"maxValue":22066,"maxValueNormalized":20}

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Zdaniem podatnika kwoty określone w ugodzie, które jest zobowiązany zapłacić może zaliczyć do kosztów firmy. Fiskus uznał to stanowisko za nieprawidłowe przyjmując, że zapłata kwoty wynikającej z zawartej przed sądem ugody jest konsekwencją niewłaściwego wykonania usługi na rzecz kontrahenta (zlecającego usługę). Powyższe wskazuje jednoznacznie, że zapłacona kwota z tytułu zawartej przed sądem ugody, nie straciła charakteru odszkodowania za niewłaściwe wykonanie usługi stolarskiej. W związku z powyższym wydatek ten, jako wydatek wskazany w negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, tj. w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 czerwca 2014 r., ILPB1/415-295/14-4/AG, LEX nr 231261

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego