Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu przychodów z odsetek uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, wynosi 20% przychodów. Przepis ten, stosownie do art. 21 ust. 2 updop, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Zgodnie z postanowieniami niektórych umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę (np. z Austrią, Belgią Finlandią, Holandią, Irlandią, Katarem, Niemcami i Wielką Brytanią, dalej: umowy), odsetki, które powstają w jednym państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie mogą być opodatkowane w państwie siedziby lub miejsca zamieszkania tej osoby. Jednakże odsetki mogą być opodatkowane w państwie źródła, ale jeżeli odbiorca tych odsetek jest osobą uprawnioną, to podatek „u źródła” nie może przekroczyć limitów określonych w poszczególnych umowach.

Wskazane umowy przewidują dodatkowo, iż odsetki wypłacane bankom będą zwolnione z opodatkowania „u źródła”, jeżeli bank jest osobą uprawnioną do tych odsetek, a odsetki są wypłacane z tytułu jakiejkolwiek pożyczki (pożyczki dowolnego rodzaju) udzielonej przez bank.

W wymienionych umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką, w tym dochody z państwowych papierów wartościowych, dochody z obligacji lub skryptów dłużnych.

Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę nie zawierają definicji pojęcia „jakakolwiek pożyczka” lub „pożyczka dowolnego rodzaju”. W celu dokonania poprawnej wykładni tych pojęć należy - stosownie do postanowień art. 3 ust. 2 wymienionych umów – uwzględnić kontekst tych umów. Z przepisów art. 3 ust. 2 umów wynika, bowiem, iż odwołanie się do definicji zawartych w przepisach prawa wewnętrznego w zakresie podatków jest możliwe tylko wówczas, gdy z kontekstu umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie wynika inaczej.

Z kontekstu wyszczególnionych umów wynika, iż pojęcie „jakakolwiek pożyczka” lub „pożyczka dowolnego rodzaju” zawarte w art. 11 ust. 3 lit. a) lub lit. d) lub lit. e) odpowiednich umów, należy odczytać jako każdy instrument prawny występujący w państwie – stronie umowy, na podstawie którego jeden z podmiotów odpłatnie (za wynagrodzeniem w formie odsetek) udostępnia drugiemu kapitał z obowiązkiem jego zwrotu. Zatem, rozpatrując instrumenty w zakresie art. 11 ust. 3 lit. a) lub lit. d) lub lit. e) odpowiednich umów, należy ustalić charakter prawny tych instrumentów i wskazać, czy stanowi on rodzaj zobowiązania zbieżnego z „jakąkolwiek pożyczką” lub „pożyczką dowolnego rodzaju”. Przykładowo, instrumentami dłużnymi mogą być dłużne papiery wartościowe, takie jak obligacje i listy zastawne (tzw. papiery wartościowe wierzycielskie).

Zatem, stosownie do art. 11 ust. 3 lit. a) lub lit. d) lub lit. e) odpowiednich umów, dochody z tytułu odsetek wypłacanych bankom od nabytych przez nie dłużnych papierów wartościowych, w szczególności obligacji lub listów zastawnych, powinny być traktowane, na gruncie wymienionych umów, jak dochody z tytułu „jakiejkolwiek pożyczki udzielonej przez bank” bądź „pożyczki dowolnego rodzaju udzielonej przez bank”. Oznacza to, iż podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem „u źródła” w Polsce. Przy czym, w ten sam sposób należy oceniać nabycie przez bank dłużnych papierów wartościowych zarówno na rynku pierwotnym, jak i na rynku wtórnym albowiem nabycie na rynku wtórnym nie powoduje zmiany charakteru stosunku prawnego.

Interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. DD7/8213/154/KSU/11/DD-418/2011.

źródło: www.mf.gov.pl