W przedmiotowej sprawie podatnik zarzucił organom podatkowym niezapewnienie mu czynnego udziału w postępowaniu, w szczególności przy przesłuchiwaniu świadków. W ocenie podatnika włączenie protokołów z przesłuchań świadków z postępowania karnego (karnego skarbowego) stanowi naruszenie tej zasady, a rozstrzygnięcie oparte na takich dowodach w każdym przypadku musi być uznane za naruszające w istotnym stopniu przepisy postępowania, nawet jeśli podatnik miał zapewnioną możliwość zapoznania się z protokołami zeznań świadków. Zasadniczy zarzut sprowadza się więc do nieponowienia przesłuchania świadków z udziałem podatnika, co jego zdaniem pozbawiło go możliwości zadawania pytań dotyczących zasad współpracy ze świadkami. Zdaniem podatnika dowody osobowe muszą zostać ponowione na potrzeby postępowania podatkowego.

Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu żądanie powtórzenia dowodu z przesłuchania świadka jest uzasadnione tylko wówczas, gdy podatnik wskaże na konkretne istotne okoliczności faktyczne niezbędne do wyjaśnienia, lub sprzeczności w tych zeznaniach, w porównaniu z dotychczas zebranym materiałem dowodowym. Według sądu nie można uznać, iż włączenie przez organ do materiału dowodowego przedmiotowej sprawy m.in. zakwestionowanych przez podatnika protokołów przesłuchań, stanowi naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu. Sąd wskazał, że Ordynacja podatkowa przewiduje wyjątki od zasady bezpośredniości postępowania dowodowego. Odstępstwo od tej reguły wprowadza art. 181 o.p., dopuszczając aby w postępowaniu podatkowym były wykorzystane dowody i materiały zgromadzone w innych postępowaniach, w tym także w postępowaniu karnym lub innym postępowaniu kontrolnym. W konsekwencji stwierdzić trzeba, że nie istnieje prawny nakaz, aby w toku postępowania podatkowego koniecznym było powtórzenie przesłuchania świadka, który zeznawał w takich postępowaniach, a korzystanie przez organy z tak uzyskanych zeznań samo w sobie nie narusza zasady czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym, ani też nie narusza jakichkolwiek innych przepisów Ordynacji podatkowej.

Wyrok NSA w Warszawie z 16 października 2012 r., I FSK 1994/11